Ik dronk de dagen door met de dood
Om even te verbranden in de nachten
Een zware lach, haar ogen worden rood
Zij heeft al zo lang om mij moeten wachten
Haar hand ligt aan mijn wang verankert
Mijn hart slaat op hol voor haar handen zacht
Zoveel tranen heb ik al verkankert
En ik zal altijd sterven als ze even naar me lacht
Al die woorden die ik altijd nog had willen horen
Mochten van mij ook onbesproken blijven
Ik had nog liever een keer de liefde verloren
Zodat ik niet alleen over haar had kunnen schrijven
Ik dans al jaren met het leven
Maar zij zou niet op mij wachten
Zij zag mij maar voor even
En ik stierf niet als zij lachte
Nee doe mij dan maar,
de dood en al haar kraaien
Maar schat mag de nacht
dan nog eenmaal draaien
Voor je nog een keer naar me lacht
Comments
- 23 juni
0- 21 juni
0