Het dorp van een miljoen spoken: Een geheimzinnige vroege ochtend

Droom weer even weg met het nieuwe deel van ´Het dorp van een miljoen spoken´. Is dit het eerste hoofdstuk dat je tegenkomt? Geen probleem, de andere hoofdstukken staan er ook bij.

Geschreven door Sophia Rijsterborgh
Gepubliceerd op: 7 okt 2021

Afbeelding door Dawid Zawiła via Unsplash

Hoofdstuk 1/17
H1          H6      H11     H16
H2         H7       H12    H17
H3         H8       H13
H4        H9       H14
H5        H10     H15

Hoofdstuk 18: Een geheimzinnige vroege ochtend
De andere dag word ik een uur voor mijn alarm afgaat wakker. Ik wrijf in mijn ogen en voel mij draaierig.
Ik sla mijn benen met een zwiep over mijn bed heen. 
Ik staar voor mij uit en zie hoe de opkomende zon zich in mijn kamer heeft gesetteld.
Gerommel en voetstappen klinken van beneden. Ik zucht en kruip uit het bed en loop richting de badkamer.

Nadat ik mijn tanden en haar geborsteld heb hoor ik de telefoon rinkelen. Ik frons en sluip uit de badkamer richting de overloop.
'Hallo, met Sylvia.' hoor ik mijn moeder zeggen. Ze humt en even hoor ik haar voetstappen de andere richting uit lopen. 'Klopt. Goed om te weten. Ik heb het opgeschreven.'

Ik haal mijn schouders op en loop terug naar de kamer wanneer iets mij tot halt roept.
'Dank u, meester.'
Ik keer mijn hoofd in een ruk om en sluip terug naar de overloop.

'Onbekend. Al heeft ze laatste tijd last van nachtmerries. Ja, dat is zeer aardig van u. Fijne dag.' zegt mijn ma voordat ze de hoorn op de telefoon legt.

Ik hoor mijn telefoon trillen op mijn nachtkastje en loop er op af. Ik klik hem aan en zie dat Liza mij een bericht heeft gestuurd.

' Eey slaapkop, stuur me wanneer je wakker bent.'
Een kleine glimlach verspreid op mijn gezicht. Ik gaap, terwijl ik mijn vinger over het scherm laat dansen.

'Ben al wakker, what's up? (wat is er?)' stuur ik terug.

Een paar minuten later trilt mijn telefoon in mijn handen, ze belt me, ik neem op.
'vroege ochtend?' vraagt ze. Ik brom een antwoord.

Ze lacht.
'What's up?' vraag ik.

'ik ben er over 45 minuten. Maar ik bel eigenlijk over dat opkomende event op school... Ze plannen een Halloween event in en ik dacht dat we als iets soortgelijks verkleed konden gaan.' zegt Liza.
Ik zucht. 'en daarom bel je me zo vroeg?'

'Nu je toch wakker bent kunnen we nu ook gaan kijken, voordat de goede kostuums weg zijn.' zegt Liza.
'Goed goed... Moet wel eerst nog eten, oké?' zeg ik terug.
'geen probleem, over vijftien minuten ben ik bij jou.'
'tot dan' zeg ik voordat ze ophangt.

Ik grijp blindelings wat kleding uit de kast en trek die aan. Ik slof naar beneden en plof neer op een keukenstoel. 'Goedemorgen, goed geslapen?' vraagt Sylvia.
Ik knik en kijk naar de klok. 'Voor school gaan we nog even het winkelcentrum in. De school houdt een lame (stom) Halloween event en Liza wilt graag gaan kijken voor kostuums.'

Mijn moeder kijkt mij aan. 'Lame? Voor mij hoef je niet te liegen dat dit je favoriete feestdag is. Ik heb je oude vampier cape nog in de kast liggen. Scheelt jou weer geld. Alleen moet je nog even bloed regelen.' Sylvia lacht en legt de donkerrode pillen voor mij neer.

Ik neem de pillen aan, maar wanneer mijn moeder mij de rug toekeert stop ik ze in mijn zak. 
‘Ik weet nog vele mensen die ik zou willen laten doodbloeden…’ zeg ik. 
‘Oei, ik hoop dat ik niet op die lijst sta?’

ik grinnik en schud mijn hoofd. ‘Geen zorgen, ma, ik heb het gewoon over de pestkoppen op school.’
Sylvia snuift. ‘Dat ze je pesten betekent gewoon dat ze jaloers zijn.’

Ze smeert twee boterhammen en vult een glas melk voor mij. Ik kijk even naar de klok en dan uit het raam. Ik drink mijn melkbeker snel leeg, voordat de bel gaat. 

‘Ze is vroeg.’ Zeg Sylvia terwijl ze naar de deur toeloopt. Ik neem een paar snelle happen van mijn boterham en staar uit het raam. Liza spiekt naar binnen en zwaait naar mij. 
Ik pak mijn boterham mee naar de deur en gooi mijn boekentas om mijn schouder. 

Mijn moeder pakt mijn lunch box van de overloop kast af en plant een kus op mijn wang. ‘Twee boterhammen met kaas en vergeet je pillen niet. Er zit ook wat geld in mocht je nog honger krijgen.’ ik knik en fluister een bedankje, voordat ik Liza naar haar auto volg.