Wieg mij zachtjes in uw armen
Voor u mij tot ruste legt
Wilt u het vuur in mij verwarmen
Het is met uw vrede dat ik vecht
Breek mijn schouders en mijn rug
En breng mij tot knielen
Mijn God is hard en stug
Die zou bepalen wie er vielen
In al het vuur en kwaad
Bid ik voor dat laatste witte paard
En haar bleke ruiter in een lang en zwart gewaad
De porseleinen dood en de vlammen aan haar zwaard
Ik draag geen kruis om mijn nek
Maar zoveel zielen op mijn schouder
Verklaar me alsmaar weer voor gek
Ik word toch niet zoveel ouder
Comments
- 28 juni
0