Ik kan me de jaren 80 van de vorige eeuw nog herinneren, waar nog weleens mensen de straat op gingen om hun ongenoegen te uiten. Dat was mooi om te zien en het gaf je een beetje het gevoel dat je als inwoner van ons land nog iets te vertellen had en dat ook wílde.
Wat een verschil met nu. Misschien is het de welvaart die het tegen houdt. Of de gedachte dat je nergens meer anoniem kunt zijn. Feit is dat we wel klagen, maar niet uitdagen. We gaan de strijd niet aan met de beleidsbepalers, we laten alles maar op zijn beloop. Kom op, zeg! Er moet wat gebeuren, we moeten laten zien dat we die torenhoge prijzen voor voedsel en energie, die almaar toenemende prijsverhogingen voor van alles en nog wat, niet langer pikken!
Nog niet zo lang geleden kon ik mijn winkelwagen bij de supermarkt tot de rand vullen voor pak 'm beet 70 euro. Als ik nu die 70 euro weer wil gebruiken kom ik nog niet tot een halve wagen. Simpele voorbeelden: een pak chocomelk van Nutricia kostte jarenlang nog geen euro. Zesennegentig eurocent om precies te zijn. Nu kan je zo'n pak halen (bij AH) voor 2,09 euro! Nou, daar gaat ie niet echt lekkerder van smaken. Of een bakje lekkere rode red pearl cocktailtomaten. Kocht ik lang voor 99 eurocent, in de aanbieding zelfs voor 69 eurocent. Deze mooie tomaten liggen nu in het schap (bij Lidl) voor 2,29 euro!
En dat terwijl de supermarkten de grote winnaars waren tijdens de Covid-malaise, men heeft het nog nooit zo druk gehad. Dan mag je toch wel iets terug verwachten?!?
Nog erger: de stadswarmte. Wij krijgen onze stadswarmte van Vattenvall. Een monopolist. We hebben geen keus, er is in onze regio maar één aanbieder. Willen we die niet, dan kunnen we levering stoppen en de boel laten afsluiten tegen een enorm bedrag. Een bpete eigenlijk. We moeten dan zelf maar zien waar en hoe we onze warmte krijgen. Dit bedrijf heeft op 1 januari jongstleden het tarief voor levering van stadswarmte met liefst 60(!) procent verhoogd.
En wat doen wij? We kijken elkaar aan, mopperen: "Wat is het duur hè?", trekken even onze schouders op en gaan gewoon verder met ons leven. Dat kan toch niet!
Ik zou zo graag iets willen starten, maar ik weet niet hoe. Er zijn vast mensen die dat wel weten en die ook boos en teleurgesteld zijn. Misschien kunnen we samen iets opzetten.
Het water staat veel mensen inmiddels aardig aan de lippen en toch laten we ons als makke lammetjes het ene na het andere oor aannaaien...
Comments
- 20 jan
0