Met het thuiswerken wandel ik regelmatig door de buurt. Voor, tijdens of na de werkdag zigzag ik door de wijken. Laatst viel het mij op dat veel huizen een houten bankje voor de deur hebben staan. Om de laatste zonnestralen op te vangen? Of gewoon omdat het zo leuk staat? Allemaal staan ze vastgeketend met een slot, vast aan het huis. Ik durf er dan ook niet op te zitten. De uitstraling van zo'n slot is voor mij, niet opzitten, want is niet van jou. De gedachte bleef nog een beetje door mijn hoofd dwalen, terwijl ik ondertussen langs allemaal andere bankjes liep, ook vastgeketend aan het bijbehorende huis.
Zou het niet mooi zijn als andere mensen er wel gewoon op zouden gaan zitten? Een plek om elkaar te ontmoeten. Dat je de deur uit stapt en een praatje maakt met de persoon die op de bank zit. In de grote stad waar ik woon spreek ik mijn buren nauwelijks. Zeker als student ben je vaak een tijdelijke bewoner. Toch geef ik veel om mijn leefomgeving, en mijn huisgenoten ook. We voelen ons betrokken, maar praten er eigenlijk nooit over met onze buren of buurtbewoners. Toch jammer, want een verandering kan zomaar beginnen bij het delen van dromen en ideeën over onze leefomgeving. De volgende keer toch maar een poging wagen en zien wat er gebeurt als ik toch ga zitten?
Comments
- 29 dec
0- 21 okt
0