Zuur zijn mij spieren
Van het hangen aan de wieken
Van de molen die nooit draaide
Hoe hard ik ook zou blazen
Zwaar slaat mijn hart
Als ik bedenk dat mijn benen
Me nooit verder zullen brengen
Dan ik durf te verdwalen
Zweven doen mijn handen
Als ik ze even uit het raam steek
En de banden van de auto rollen door
Maar ik zweef nog steeds
Zachtjes draait de klok toch door
En steeds als ik mezelf verloochen
Door de schrijven over een ander
Blijft het licht toch elders branden
Zalig zal ik slapen
Als die wieken zullen draaien
En ik verder dwaal dan daar
Wanneer ik zat ben van het zweven
Schrijf ik misschien wel voor mezelf
Comments
- 28 juni
0