Heb je je ooit afgevraagd wat trouw in een relatie is, en wat de redenen zijn waarom sommigen van ons niet in staat zijn om trouw te blijven?
Ik denk hier al een hele tijd over na. Naar mijn mening is trouw de basis van een relatie en ik vind het triest dat velen van ons zich daar niet aan kunnen houden. Of misschien willen ze dat niet?
Om een duidelijker beeld van de situatie te krijgen en om beide kanten - de man en de vrouw - beter te begrijpen, heb ik mijn collega's op het werk eens gevraagd waarom zij denken dat mannen-vrouwen bedriegen. Een man is tenslotte een mens en hij verdient het begrepen te worden.
Het onderwerp is namelijk moeilijk, zwaar en op zijn zachtst gezegd - ongemakkelijk. De meesten van jullie zullen tot de conclusie komen dat door over ontrouw te praten met je vrienden, ik waarschijnlijk niet achter de waarheid zal komen. Dat zij, de mannen en vrouwen in de relatie, niet eerlijk zullen willen antwoorden op dergelijke vragen, opdat iemand anders zou denken dat de redenen die zij opgeven om vreemd te gaan hun eigen privé-redenen zijn.
Maar ik waagde het erop en vroeg het. Ik nam ook aan dat ik eerlijke antwoorden kreeg.
Na naar beide kanten geluisterd te hebben, trok ik de conclusie dat mijn theorie niet onjuist is - het hangt allemaal af van hoe je met elkaar omgaat. Ontrouw is niet de schuld van slechts één partij - met uitzondering natuurlijk van extreme gevallen van bigamisten, die eenvoudigweg niet met één persoon kunnen leven, en trouw is een woord dat niet in hun vocabulaire voorkomt en ook niet zal voorkomen.
Vrouwen denken dat mannen meestal vreemdgaan. Nou nee, dames, we spelen net zo vaak vals. Waarom?
Persoonlijk, zou ik nooit mijn partner kunnen bedriegen. Als ik met iemand samen ben, neem ik trouw als de basis van de relatie. Voor mij is het een vanzelfsprekendheid. Ik zou er zelfs niet aan denken om met een andere man te slapen of mijn partner op een andere manier te bedriegen. Als het anders was, zou ik met niemand iets beginnen. Want waarom zou ik? Wat er ook gebeurde tussen mij en mijn partner, ik zou me niet de mogelijkheid veroorloven hem tijdelijk te ruilen voor een ander model. Ik zou het gewoon niet doen.
Maar ik besef waarom leden van mijn geslacht vreemdgaan - ze voelen zich ongewenst, ongeliefd, verwaarloosd. Ze zijn niet meer gelukkig, ze hebben het gevoel dat ze niets voor hun partner betekenen. Soms doodt, verstikt en verstikt de routine die in hun leven is geslopen de vrouw. Dus beginnen ze te zoeken.
Maar ik was nieuwsgierig naar het mannelijke standpunt. Om mijn nieuwsgierigheid te bevredigen, een mening te vormen over het onderwerp en om te proberen het andere geslacht te begrijpen, heb ik het uiteindelijk gevraagd, twee uitputtende antwoorden gekregen, waardoor ik een duidelijk beeld kreeg en nu kan ik eindelijk het onderwerp van trouw of het gebrek eraan afsluiten :-)
"Bedroog hij je? Wat een klotzaak!" - Heb je ooit zoiets gehoord? Dat heb ik dus wel. En ik zal toegeven dat ik zelf bij het horen over het verraad vaak soortgelijke opmerkingen heb gemaakt, en nu schaam ik mij beetje ervoor.
Waarom? Omdat de fout nooit aan één kant ligt. Triest, maar waar.
Kijk zelf maar:
Een relatie is vooral het harde dagelijkse werk van twee mensen. Acceptatie, begrip, dialoog, wederzijdse hulp, tolerantie, niet beperken, vrijheid geven en respect. Het leven is niet gemakkelijk, en de relatie in een bevredigende "staat" houden is nog moeilijker. Soms worden we overweldigd door problemen, vermoeidheid, huishoudelijke taken stapelen zich op gedurende de week en overweldigen ons. Het belangrijkste is echter dat je probeert de ander elke minuut te begrijpen en hem te aanvaarden zoals hij is. Vergeet niet dat we dezelfde rechten en verantwoordelijkheden hebben, we zijn ook maar mensen.
Soms hebben we niet eens zin om onze mond open te doen. Heb je ooit het gevoel gehad dat je niet met je partner wilde praten? Niet omdat hij of zij schuld had, overstuur, beledigd of gekwetst was, maar gewoon omdat je behoefte had aan veel rust en stilte om je heen? Ik ben toevallig zo. Ik hou van mijn gezelschap en soms heb ik stilte nodig. En ik begrijp dat als ik stille dagen heb, mijn partner daar ook recht op heeft. En als ik me zorgen maak over zijn zwijgen, begin ik geen ruzie, ik zeur niet, ik zeur niet, ik zeur niet. Ik vraag wat er aan de hand is, zorg ervoor dat alles in orde is tussen ons en laat hem met rust. Met andere woorden, ik geef hem de ruimte, omdat hij daar recht op heeft.
Nog iets - hobby's. Ik ben een boekenwurm en ik kan me geen leven zonder boeken voorstellen. Wat als mijn partner niet van boeken hield, maar wel van spelletjes? Omdat ik spelletjes niet interessant vind, moet ik eisen dat hij stopt met spelen? Nou, nee! Ik moet laten hem spelen, doen wat hem gelukkig maakt. Laten datgene hebben wat hem ontspant na een zware dag, zijn geest tot rust brengt. Iets wat hem vreugde geeft.
Maar hij moet accepteren dat ik boeken lees en me dat niet verbieden. Hij aanvaardt de volumes die zich rond het huis opstapelen en geeft geen commentaar op die aankomsten. In plaats van bijtende opmerkingen te maken, zou ik blij moeten zijn dat ik een hobby heb en doe wat ik leuk vind. Omdat ik dan gelukkiger ben.
Het zou precies hetzelfde moeten zijn met zijn spelletjes. Ik moet er niet boos over worden, of opmerkingen maken dat hij niets anders doet dan spelen. Ik besef dat een man die zijn passies en interesses niet kan ontwikkelen (omdat iemand hem dat verbiedt!), ophoudt gelukkig te zijn. Hij lacht niet, zakt steeds vaker in zichzelf weg, blijft urenlang zwijgen. Dan verwijdert hij zich van ons, en uiteindelijk - vertrekt hij. Waarom bij iemand zijn die ons verandert of ons met geweld creëert? Het is zinloos...
Als ik op mijn vrije dagen liever op de bank lig, verwacht ik begrepen te worden. Het is mijn manier van ontspannen. Aan de andere kant, als mijn partner wilt misschien gaan vissen of een ontspannen ritje maken - moet de een de ander verbieden of het type rust veranderen? Nou, nee!
Ik moet hem dan laten gaan vissen! Aan de andere kant, als ik liever ga liggen – moet hij zichzelf dan niet in gevaar brengen en onnozele opmerkingen maken – hien moet me even laten liggen!
Mijn collega op het werk houdt van vissen. Dus vroeg ik hem of dit vissen iets voor hem was. Dit is wat hij mij antwoordde:
"Ik, water, zon, mijn voeten weken in koel water. Soms vang ik iets, soms niet. Maar het zijn de frisse lucht, de wind, de zon en het water die tellen... Bij voorkeur op een rustige plek zonder drukte. Genoeg tijd om je gedachten te ordenen, je zenuwen te kalmeren. En een moment alleen voor jou om een andere wereld in te ademen - natuur, stilte en vrede."
En hoe kan hem dat plezier ontzegd worden? Ik zou geen geweten hebben. Het zou toch beter voor ons beiden zijn om een paar uur te rusten op onze favoriete manier en dan, ontspannen en glimlachend, ons bezig te houden met wat belangrijk is - huishoudelijke taken, plannen, problemen oplossen.
Toen ik met iemand anders sprak over ontrouw van mannen, leerde ik dat specifieke redenen niet bestaan, en dat het allemaal afhangt van de situatie en van de man die het verraad ondervond/verraadde. En ik geef toe dat ik gelijk heb. Uiteindelijk is ieder van ons verschillend, heeft verschillende behoeften, levensprioriteiten. Wat voor mij een groot kwaad is, zal een ander als onbeduidend beschouwen. Wat ik normaal vind, zullen anderen dom noemen. Ik ben het ook eens met de mening dat verraad een wederzijdse fout is. Net zoals ruzies niet eeuwig zouden duren als slechts één partij in gebreke bleef, zou verraad niet gebeuren als beide partners het goed met elkaar voorhadden.
Ik weet het, ik weet het, ik weet het... Velen van jullie zullen zeggen dat ik onzin schrijf en slecht gedrag probeer goed te praten.
Nee, mensen, zo is het niet. Er is een percentage gedegenereerde, verwrongen mensen die niets anders kunnen dan neuken, en relaties, familie en trouw hebben voor hen geen betekenis. Er zijn mensen die een gevarieerd en goed geordend seksleven hebben, een lieve, verzorgde vrouw/partner, een onberispelijk gerund huis, verzorgde kinderen, en toch bedriegen ze. Het gebeurt... Maar meestal is het de schuld van twee partijen. Ik zal uitleggen waarom ik dat denk.
Routine sluipt altijd (of bijna altijd) in een relatie. En dan verveling. Problemen zorgen ervoor dat we niet meer glimlachen, niet meer met elkaar praten, ons verdriet voeden en het niet meer aankunnen. Als wij ophouden met elkaar te praten - verwijderen wij ons van elkaar, waardoor wij ophouden samen te leven en naast elkaar gaan leven. In zo'n relatie is het moeilijk om bevredigende seks te hebben, om te genieten van het samenzijn met een andere persoon. Op een gegeven moment, als we onze ogen niet openen en het probleem niet opmerken, is verraad slechts een kwestie van tijd. Vroeg of laat gaat een van ons op zoek naar een andere partner voor zichzelf. Iemand die zal begrijpen, troosten, omhelzen. Degene die zelfs na een zware dag stralend zal glimlachen en met een eenvoudig gesprek zal proberen een oplossing te vinden voor de problemen die ons kwellen. Daarom is het naar mijn mening belangrijk om nooit op te houden met elkaar te praten en altijd te proberen elkaar te begrijpen. Behandel een ander niet als een object en vergeet niet dat ieder van ons recht heeft op vrijheid, privacy, een beetje amusement en vrije tijd.
Ondanks alle stress en verantwoordelijkheden kunnen wij toch af en toe een vriend of iemand van onze familie vragen om op onze kinderen te passen en het huis uit te gaan. Wat tijd doorbrengen met ons tweeën, op de manier die we het fijnst vinden. Sommigen gaan naar een uitbundig feest en feesten tot de ochtend. Anderen eten in stilte en zitten op een bankje in het park de wereld te bewonderen. Weer anderen gaan wandelen of naar de bioscoop. Elke optie is goed.
Het belangrijkste is dat we deze tijd zo doorbrengen dat de vrije tijd van het vader- en moederschap ons gelukkig maakt. Zodat we onze batterijen weer opladen en meer uitgerust thuiskomen. En als wij niet de gelegenheid hebben om iemand te vragen voor onze kinderen te zorgen, dan zal het wel niet erg zijn als hij met zijn vrienden een biertje gaat drinken en zij de week daarop met haar vriendinnen gaat roddelen?
Zolang de ander iemand is die dicht bij ons staat, zolang we zijn steun en belangstelling voelen, is alles in orde. Als mijn partner, ondanks de wendingen van het leven, ondanks alle problemen die ons treffen, niet ophoudt met tegen mij te praten, mij niet het gevoel geeft dat ik er voor hem niet meer toe doe - dan zal ik niet ophouden gelukkig met hem te zijn. En hoe slecht de dingen in het leven ook waren, ik zal altijd na een zware dag thuiskomen met een glimlach om mijn lippen, waar mijn beste vriend op me wacht, mijn maatje, die me begrijpt en me beter kent dan wie ook.
Als mijn vent mij niet met geweld in een gouden kooi opsluit, als hij niet eist dat ik al mijn vrije tijd ALLEEN aan hem besteed, dan zal ik elke dag vrijheid hebben. Ik zal me niet opgesloten voelen, ik zal me niet verstikt voelen in deze relatie. Mannen denken er net zo over. Zij zijn ook maar mensen en af en toe (sommigen minder vaak, anderen vaker) moeten zij het huis uit, afspreken met vrienden en vriendinnen, lachen, praten, afstand nemen van de wereld en van zichzelf. Niet alleen wij, vrouwen, hebben roddels nodig. Het werkt twee kanten op :-)
Een andere reden voor ontrouw is de verkeerde partnerkeuze. In het begin is alles mooi en prachtig. We ontmoeten iemand, we worden verliefd. Vlinders in de buik en de eerste opwinding zorgen ervoor dat we de gebreken van onze partner niet opmerken. En als we ze wel zien, lijkt het ons dat we alles kunnen verdragen, en misschien kunnen we deze man/vrouw veranderen? Pas na verloop van tijd, als de eerste verliefdheid voorbij is en het echte leven begint, blijkt dat we ons misrekend hebben, dat we ons vergist hebben... Een persoon moet niet veranderd worden om aan onze behoeften te voldoen. Ik ben een groot tegenstander van iemand met geweld veranderen, van hem of haar aan jezelf aanpassen. Oké, weet je - met iemand samen zijn "passen we ons aan" tot op zekere hoogte, maar om de andere persoon volledig te veranderen? Nee!
Afbeelding door Khadeeja Yasser via Unsplash
Het kan snel blijken dat een huisvrouw niet elk weekend met ons naar feestjes wil lopen, en we dachten iets anders. Een slaper zal niet plotseling een ochtendvogel worden, en een nachtuil zal niet - net als wij - met de kippen naar bed gaan. Een man die van trainingspakken houdt, zal geen pak gaan dragen, en een meisje dat nog nooit stiletto's heeft gedragen, zal er niet haar hele kleerkast mee vullen omdat wij ze zo mooi vinden. Een boekenwurm zal geen romans in films veranderen, en een gelovige zal geen atheïst worden.
Ik denk dat veel teleurstellingen en misverstanden - en verraad als gevolg daarvan - vermeden zouden kunnen worden door partners zorgvuldiger te kiezen. Er zijn kwesties die kunnen worden besproken en waarover een compromis kan worden bereikt. Helaas kan niet alles worden opgelost, niet alle gewoonten kunnen worden veranderd. Denkend dat "we hem of haar op een dag wel zullen veranderen", maken we een grote fout. Het is erg triest, want ondanks enkele onverenigbare eigenschappen, hielden we waarschijnlijk van deze persoon en geloofden we dat we voor altijd bij hem of haar zullen zijn; dat we samen een stel kinderen en drie kinderen zullen grootbrengen en oud zullen worden, hand in hand door het leven lopend. Maar de dromen zijn naar de hel, want hier komen we te weten dat we verraden zijn omdat zij/hij niet meer gelukkig is met ons.
En seks? Is het belangrijk genoeg om vals te spelen als je het regelmatig begint te missen? Ja. Seks gaat over intimiteit. Sommigen van ons hebben meer nodig, anderen nemen genoegen met een paar keer per maand. Eens te meren blijkt dat wij verschillend zijn, en bij het kiezen van een partner moeten wij ook aan dit aspect van het samenzijn denken. Seks moet ons vreugde en plezier geven, en geen saaie klus zijn. Waarom zouden we ons inlaten met iemand die minstens een paar keer per week seks nodig heeft, terwijl we er niet echt over nadenken, omdat andere waarden belangrijk voor ons zijn? Waarom doen alsof je moe bent en de hele tijd hoofdpijn hebt? Nogmaals - geen punt!
Conclusies aan het eind? Naar mijn mening moeten we onze partners eerst zorgvuldig kiezen. Volgens onze eisen, verwachtingen, ideeën. Een man is geen speelgoed, een voorwerp dat naar een andere plaats kan worden gebracht, afhankelijk van de stemming. Wij moeten niet verwachten dat zij of hij plotseling zal veranderen omdat wij zo'n visie hebben. Heb je een hekel aan boeken en in het algemeen aan mensen die ze lezen? Laat je niet in met een boekenwurm! Denk je dat computerspelletjes complete onzin en tijdverspilling zijn? Trouw met een intellectueel. Hou je van vrouwen op torenhoge hakken? Je vriendin, die kiest voor comfortabele schoenen, houdt misschien niet van stiletto's, en daar moet je rekening mee houden. Je houdt niet van lichaamskunst, en zij heeft drie tatoeages (waarvan twee zichtbaar!) waar je nauwelijks naar kunt kijken? Vergeet niet dat er meer nodig is dan een gummetje om ze weg te werken, en er zal waarschijnlijk een plan komen voor meer in de toekomst. Zie het onder ogen en eis niet dat de tatoeages verdwijnen. Je zult een afgescheurde bruid moeten accepteren.
We moeten ook met elkaar praten (niet blijven schreeuwen, zoals wij vrouwen kunnen doen! Mannen houden daar niet van). In plaats van te zwijgen, zeggen wat ons kwetst, verdriet doet en zorgen baart. Onthoud dat dialoog de meeste problemen oplost. Op die manier leren wij de ander beter kennen, begrijpen wij hem beter, en vooral - door te luisteren naar wat hij tegen ons zegt, houden wij op met onnodige speculaties die tot conflicten leiden. Dialoog is een belangrijk aspect in een relatie. Laten we dat niet vergeten en laten we niet eisen dat een spraakzaam iemand, wiens mond meestal niet gesloten is, zwijgt.
Maar als het op seks aankomt... je weet het zelf. Als je het je partner ontzegt, kun je er bijna zeker op rekenen dat hij of zij op zoek zal gaan naar bevrediging en die zal vinden!
Relatie is een ingewikkelde creatie en er moet aan gewerkt worden. We moeten elke dag streven naar onze andere helft. Ik geloof dat door het partnerschap met voorzichtigheid en begrip te benaderen, ieder van ons succesvol en gelukkig zal zijn. Maar als blijkt dat we een verkeerde partner hebben gekozen - laten we dan niet vreemdgaan, want dat is afschuwelijk, lelijk en gemeen. Laten we eerlijk zijn over het gebrek aan geluk en tevredenheid, laten we als beschaafde mensen uit elkaar gaan en op zoek gaan naar de perfecte partner voor onszelf, terwijl we deze ex laten leven zonder het besef te hebben verraden te zijn. Geloof het, verraad doet verdomd veel pijn!
Comments
- 6 juli
1- 6 juli
0- 6 juli
0