Maar hij moet accepteren dat ik boeken lees en me dat niet verbieden. Hij aanvaardt de volumes die zich rond het huis opstapelen en geeft geen commentaar op die aankomsten. In plaats van bijtende opmerkingen te maken, zou ik blij moeten zijn dat ik een hobby heb en doe wat ik leuk vind. Omdat ik dan gelukkiger ben.
Het zou precies hetzelfde moeten zijn met zijn spelletjes. Ik moet er niet boos over worden, of opmerkingen maken dat hij niets anders doet dan spelen. Ik besef dat een man die zijn passies en interesses niet kan ontwikkelen (omdat iemand hem dat verbiedt!), ophoudt gelukkig te zijn. Hij lacht niet, zakt steeds vaker in zichzelf weg, blijft urenlang zwijgen. Dan verwijdert hij zich van ons, en uiteindelijk - vertrekt hij. Waarom bij iemand zijn die ons verandert of ons met geweld creëert? Het is zinloos...
Als ik op mijn vrije dagen liever op de bank lig, verwacht ik begrepen te worden. Het is mijn manier van ontspannen. Aan de andere kant, als mijn partner wilt misschien gaan vissen of een ontspannen ritje maken - moet de een de ander verbieden of het type rust veranderen? Nou, nee!
Ik moet hem dan laten gaan vissen! Aan de andere kant, als ik liever ga liggen – moet hij zichzelf dan niet in gevaar brengen en onnozele opmerkingen maken – hien moet me even laten liggen!
Mijn collega op het werk houdt van vissen. Dus vroeg ik hem of dit vissen iets voor hem was. Dit is wat hij mij antwoordde:
"Ik, water, zon, mijn voeten weken in koel water. Soms vang ik iets, soms niet. Maar het zijn de frisse lucht, de wind, de zon en het water die tellen... Bij voorkeur op een rustige plek zonder drukte. Genoeg tijd om je gedachten te ordenen, je zenuwen te kalmeren. En een moment alleen voor jou om een andere wereld in te ademen - natuur, stilte en vrede."
En hoe kan hem dat plezier ontzegd worden? Ik zou geen geweten hebben. Het zou toch beter voor ons beiden zijn om een paar uur te rusten op onze favoriete manier en dan, ontspannen en glimlachend, ons bezig te houden met wat belangrijk is - huishoudelijke taken, plannen, problemen oplossen.
Toen ik met iemand anders sprak over ontrouw van mannen, leerde ik dat specifieke redenen niet bestaan, en dat het allemaal afhangt van de situatie en van de man die het verraad ondervond/verraadde. En ik geef toe dat ik gelijk heb. Uiteindelijk is ieder van ons verschillend, heeft verschillende behoeften, levensprioriteiten. Wat voor mij een groot kwaad is, zal een ander als onbeduidend beschouwen. Wat ik normaal vind, zullen anderen dom noemen. Ik ben het ook eens met de mening dat verraad een wederzijdse fout is. Net zoals ruzies niet eeuwig zouden duren als slechts één partij in gebreke bleef, zou verraad niet gebeuren als beide partners het goed met elkaar voorhadden.
Comments
- 7 okt
0- 7 juli
0- 6 juli
1- 6 juli
0- 6 juli
0