De mensheid heeft ondanks de grote contrasten in de welvaart een van de meest luxueuze periodes in de loop van de mensheid bereikt. Hoe de koningen en adellieden leefden met de mogelijkheden tot onderwijs, vermaak, hobby's en gemakken die het leven versimpelden en wij dit ook kunnen. Hoe we stromend water ervaren, verwarming tegen de kou, vermaak op ieder moment en de mogelijkheid om onze kennis oneindig te ontwikkelen.
Maar hoe rijk zijn we werkelijk in dit tijdperk? Wat is het ultieme doel van succes en hoe wordt hier richting aan gegeven? In de Verenigde Staten werd Aaron Hernandez, die een van de beste American football spelers was schuldig bevonden aan moord. Hoe iemand het hoogste toneel van prestaties kan betreden in de maatschappij maar daarbij kennelijk niet de kans heeft gehad om de luxes in zijn leven te laten dienen in plaats van het vergroten van zijn ego. Uiteraard is dat makkelijk gezegd en kunnen we nooit vanuit iemands ogen kijken hoe het beleefd was. Wel bleek achteraf dat deze persoon iedere wedstrijd die hij speelde, gevuld werd met zware pijnstilling. Dus ook al bevond hij zich op het hoogste toneel, het gaf geen enkele vrijkaart naar een zuiver leven of een zuiver karakter. In de tijden van de kasteelheren in de middeleeuwen was de bevolking goed op de hoogte van het leven in het kasteel. Men wist van de onreine en onzuivere praktijken die er plaatsvonden en daarnaast een risico om onthoofd te worden bij een bewindsverschuiving die in deze tijden vaak voorkwam. Het voltallige personeel werd dan onthoofd of gevangengezet vanwege hun privileges en deelname dicht aan het voorgaande hof.
Mensen wisten wel beter dan te verlangen naar onbesuisde macht en rijkdom omdat de prijskaart heel duidelijk in beeld was.
In deze tijd zien we dat men niet meer weet wat ze aanmoet met alle versimpelingen. Doordat we geen echte gevaren of barre kou trotseren, vergeten velen waar het om gaat. In bijzonder in het land waar we leven. Iedere avond hoor je de discussies en lachsalvos op televisie en social media. Hoe men elkaar kritisch en egoistisch benaderd om door ieder onderwerp ingang te vinden voor likes en volgers. Luidruchtigheid met een sarcastische afbrekende toon is het geluid wat menig mens in dit land nastreeft. Om de handelingen van onze medemensen theatraal na te spelen achter de rug om en de waardigheid van de ander op een Hollandse wijze onderuit trapt. Hoe kan dit? Omdat degenen die dominant aanwezig zijn het kalme geluid overstemmen en de ego centraal staat in de maatschappij van nu. Wanneer men echt barre omstandigheden treft valt er ook altijd een last door de mand, die van de negativiteit die zinloos wordt meegedragen en op dat moment een keuze in zich herbergt. Om die last los te laten en echt te gaan leven. Een mens in barre omstandigheden zal zich niet kunnen permitteren om te schreeuwen of zichzelf onnodig te verwonden. Negativiteit is zwakte waar een enorme prijs aan verbonden ligt in de fysieke en mentale gezondheid. Dankzij onze verwarmingen alleen al ontdekken we nauwelijks hoe verzwakt de negatieve mens is geworden en hoe rijk de mogelijkheid tot kalmte eigenlijk is. Hoe is het mogelijk dat we alle kennis tot ons kunnen nemen in een nog niet eerder vertoonde vorm, en de vorm volledig vergeten. Alle kennis dient te leiden naar liefdevolle projecten, doelen die verbreden en gelijktijdig hand in hand gaan met eervolle weg en gevoel centraal staand. Als ik nu zoek op "gevoelig" dan zijn de eerste reacties; "gevoelige huid, irritatie bij maagklachten en andere problemen.
Misschien is het werkelijke probleem dat we de zingeving aan ons gevoel zijn verloren en daardoor overgeleverd aan de kleurloosheid van een verwend persoon die de gevoelloosheid heeft bereikt en dat trending weet te tillen naar een nieuwe norm die nog minder te begrijpen is voor de genen die nog wel willen gebruik maken van dit tijdperk om zonder egoistische beweegredenen oprecht te zijn. Zonder gezien te willen worden. Ik kan het niemand kwalijk nemen dat het zo geworden is, waar is de tijd om te reflecteren en waar is de ruimte om te mogen zijn? Ik vind nog steeds zonder de waardering van buitenaf, de waarde in mezelf om dankbaar te zijn. De waarde om kwetsbaar krachtig iets te delen wat misschien een troost bied of een licht schijnt op een situatie die zich maar niet laat verbeteren.
De oplossing is soms net zo zichtbaar als opgelost suiker in een glas water maar spreekwoordelijk gezegd, zolang we deze smaak niet te pakken krijgen, zullen we misschien nooit proeven van de zoete smaak die oprechtheid meebrengt. Ik voel me niet beter dan anderen en ik bewonder degenen die volhouden met hun glimmende pakken, glanzende auto's en doffe blik in hun ogen mij met medelijden raakt en aanzet om vriendelijk te zijn in plaats van de betweter. Maar dan toch stil in de avond kan terugkijken op een weg die ik bewandel waarvan de vruchten die ik pluk voor bijna niemand meer bekend zijn en ik alleen nog maar kan zeggen. Durf het te waarderen of de ingang naar begrip op te zoeken. Respect is niet op te eisen maar oprechtheid zegt genoeg.
Mijn rijkdom is mijn bezieling. Mijn prestaties zijn altijd laag uitgevallen. Mijn tevredenheid, tot grote hoogte gestegen en gebleven.
