Genieten jullie ook van wat het allemaal kan? Regelmatig start ik ChatGPT op om even hulp te krijgen bij mijn denkproces.
Regelmatig lees ik de enthousiaste verhalen van collegae en anderen over wat ze nu weer voor elkaar hebben gekregen en hoe je dat zelf ook zou kunnen.
Ik leer er bijna dagelijks iets van bij.
Toch baart het mij ook zorgen. Waar gaat dit heen, waar stopt dit?
Meteen krijg ik van de voorstanders te horen dat diezelfde angst bestond bij de industriële revolutie en ook die was ongegrond.
Bij mijzelf denk ik dan: Die was ongegrond op de argumentatie van arbeidskrachten die werkeloos zouden worden. Men kon toen niet overzien welke andere gevaren er op de loer lagen: Het milieu heeft dankzij de industriële revolutie nu niet bepaald een rooskleurige toekomst verkregen.
Dus, voor nu ga ik er even van uit dat mijn angst, dat wij straks niet meer aan het roer staan, niet gegrond is.
Ik denk vooruit en zie al wat voorzichtige consequenties van de technologische revolutie:
Ik zie mijzelf, mijn kinderen, en vele anderen die uren kwijt zijn met digitale input. Beeldscherm kijken. Hetzij in werk, hetzij in vermaak.
Tegelijk hoor ik de verhalen van gebrek aan motivatie bij studenten, verlies van verbinding.
Vanuit het technologische standpunt, kan je daar gemakkelijk tegenin gaan:
‘De verbinding is nu veel gemakkelijker, overal kan je samenwerken’.
Er is een heel groot verschil in mijn ogen in hoe je dat woord schrijft:
1. Je hebt samen werken ofwel tegelijk werken aan hetzelfde product.
2. Je hebt samenwerken ofwel als groep in dezelfde ruimte tot een product proberen te komen.
Als schrijver ben ik in staat om het zweet op de ruggen van de groep te schetsen, ik hoor de vloek maar ook de Yesss! Ik zie de klap op de tafel om alle aandacht terug te brengen tot de kern.
Maar, ik ben niet de enige: De groep ervaart het zelf ook!
Wat heeft dit te maken met AI?
Het ontbeert in zichzelf emotie, beleving, trots. De onderdelen die je nodig hebt om je persoonlijkheid tot zijn recht te laten komen.
Een week lang samenwerken aan een project door een paar mensen met passie voor het vak, zet het zweet op de juiste rug.
Met AI had het document er in een halve dag gelegen. Wat een verlies aan effectiviteit!
Kiezen we voor AI, dan blijven we in de race.
Kiezen we voor passie, gevoel, trots op onze prestatie en gevoel bij het product, dan moet je in mijn ogen met je poten de klei in gaan, de klei kennen doordat je hem hebt gevoeld, de klei beheersen omdat je weet te kneden en diezelfde klei tot een pot kunnen maken. Een pot met inhoud.
Dat we daarbij AI inzetten om te weten welke klei je gebruikt voor welk product en dat dan in praktijk ervaren… Dat is prima. Het is een goed hulpmiddel.
Maar wanneer je Ai een pot laat maken, de receptbeschrijving, de afbeeldingen van het product, ga je hem dan aan je ouders laten zien? Stop je er je meest dierbare producten in?
Ik niet. Ik ben bang dat AI er een potje van maakt.
