We leven in een tijd waarin de wereld in brand staat.
Er is een wereldwijde pandemie die iedereen raakt, maar dan ook IEDEREEN.
Covid-19 heeft het leven wereldwijd op zijn kop gezet; eenieder die thuis kan werken moet thuiswerken, mensen die een essentieel beroep uitoefenen doen dit met extra bescherming.
Het aantal besmettingen neemt weer toe…..
Covid-19 heeft mensen gedwongen om gas terug te nemen, even stil te staan bij wat echt belangrijk, nieuwe inzichten opdoen.
Het is misschien niet leuk om thuis te moeten blijven, om niet uit te kunnen gaan. Het is zeer verdrietig als je een ziek familielid niet kunt bezoeken in het ziekenhuis, zeker als deze op leeftijd is. Wat de meeste mensen missen is niet spontaan shoppen maar wel spontaan bij iemand langsgaan, een knuffel kunnen geven aan hun geliefden, met zijn allen even een wandeling maken, bij oma op de koffie. Als het erop aankomt hechten we toch de meeste waarde aan de relaties met de mensen om ons heen, NIET aan de spullen die we hebben.
Tegelijkertijd vecht men wereldwijd tegen onderdrukking, men pikt het niet meer dat ze als 2e rangs burgers worden behandeld. Men demonstreert, zowel online als live, spreekt zicht uit, men vecht voor een betere wereld. Een andere wereld dan dat ze gewend zijn. Al is het zwaar, al krijgt men tegenwerking, het gevecht voor iets beters gaat door.
De een staat daar achter, de ander heeft misschien moeite met de manier waarop er gedemonstreerd wordt. Maar de manier waarop er gedemonstreerd wordt is niet het probleem. Het probleem is dat er überhaupt ongelijkheid is. Het is een oud probleem en dit probleem wordt aangepakt. Men wil geen dictators, men wil leven in een wereld waarin iedereen zich vrijelijk kan uiten, waarin men kan zeggen: “dit kan en moet anders”. Een wereld waarin we niet s avonds over onze schouder moeten kijken omdat we overdag iets te kritisch waren.
En wat betreft Covid; men vraagt zich af wanneer alles weer normaal is wordt. Wanneer het ‘business as usual’ wordt. Ik geloof zelf dat die tijd wel voorbij is.
Het is niet langer ‘business as usual’, we gaan niet meer ’back to normal’. Hoe sneller we dit accepteren, des te beter. Het is een andere wereld, een nieuw normaal; dit is misschien voor sommige mensen eng. Het is echter ook een kans op een nieuw normaal op persoonlijk niveau en op wereldniveau; een beter leven voor jezelf te creëren en om de wereld beter te maken, mooier, vriendelijker en rechtvaardiger.
Zo is anders niet eng, zo is anders juist mooi.
