Naast ijzervreters nu ook geurvreters?
Ken je de virtuele technologie een beetje?
Dat je dus op een wolkenkrabber staat in je woonkamer en dan via een wiebelig plankje (die gewoon op de grond ligt en niet virtueel is) naar een volgende wolkenkrabber loopt.
Ik heb het gedaan, ik vond het verschrikkelijk!
Ja, het zou je van je hoogtevrees af moeten helpen, ook dat was helaas niet het geval.
Maar, inmiddels wordt de sensatie groter. Je kan nu, via een aangesloten drie-D printer, ook virtueel ruiken!
Tast was al in ontwikkeling door middel van luchtdruk gestuurde blaasinstrumenten, aangesloten op een ingenieus pak, maar nu dus ook geur!
Het hele aromapakket bestaat uit vier basisgeuren die heel specifiek onderscheiden kunnen worden en gedoseerd. Je kan zo vrijwel iedere bestaande geur best specifiek nabootsen.
Wel apart overigens, dat dat er precies vier zijn, misschien toch een vorm van natuurkundige essentie. Kleuren hebben we ook in vier basisvormen van waaruit je de andere kleuren kan vormen en voor smaak hadden we er ook zoet, zuur, zout en bitter tot er ineens umami bij is gekomen.
Wel ideaal voor onze methodiek van printen, kleur heeft er vier, smaak heeft er vijf, geur blijkbaar vier en zo kunnen we dus straks vanuit de grondvormen met ons virtuele station alles ervaren!
We hoeven de deur niet meer uit en kunnen ons brein simpel voor de gek houden. En ach, waarom zou dit minder goed zijn dan de echte ervaring? Is dit misschien de oplossing voor een groot deel van de CO2 uitstoot? Je kan de wereld over in je achtertuin!
Kosten te hoog? Bedenk eens hoe het is, wanneer je in je tuinhuisje met virtuele installatie staat, je kan jaar in jaar uit, zonder reistijd, zelfs dagelijks de meest wonderbaarlijke werelden ontdekken. (nee, ze hoeven daadwerkelijk niet eens te bestaan) Er wordt een compleet nieuwe draai gegeven aan het auteursvak. Je schrijft geen boek meer, nee, je schrijft een ervaring!
Is dan die 50.000 euro veel? (is een zeer ruwe schatting die nergens op is gebaseerd maar wel leuk om te doen)
Toch, zit hier een zeer echt luchtje aan. Dit zou betekenen, dat leven op aarde zoals wij het kennen in ervaring compleet vervangbaar is, zijn belang zou kunnen verliezen. Wij als wetenschappers zouden kunnen gaan bepalen wat we wel en niet nodig hebben om te kunnen overleven.
Hoe intelligent onze wetenschap ook is, daar acht ik ze niet toe in staat!
(maar stiekem ben ik eigenlijk we nieuwsgierig naar mijn tuinhuisje)
