Ik heb altijd aangetrapt tegen de ontwikkelingen die de technologie ons bracht. Mijn angst was dat technologie een evolutie zou veroorzaken die ervoor zou zorgen dat we elkaar in een bar niet meer aan durfden te spreken. Toch besloot ik Tinder te downloaden, omdat ik wanhopig op zoek was naar een schede waar ik mijn zwaard in kon steken voor een paar minuten. Na het succes dat meerdere vrienden van mij hadden geboekt op de datingapp, leek dit een effectieve manier om wat pruimpjes te plukken.
Ik ben iedereen geweest op het platform. Het soort matches dat ik kreeg, lag aan het persoon die ik koos op dat moment te zijn. De zakelijke economiestudent die in een strakke blouse op een terras zit, trekt de blonde Charlotte aan, die “wel van wijntjes houdt”. De blowende muzikant vangt de meisjes die tegen de hele wereld schreeuwen dat ze het systeem verafschuwen, maar eigenlijk braaf van 9 tot 5 op de campus zitten te leren. De doorsnee jongen die kleren van “The North Face” draagt en met zijn vrienden ergens in een hoekje van een dorpsclub om zich heen staat te kijken, krijgt Kayleigh, het meisje dat in haar jeugd een abortus heeft gepleegd, omdat ze de kappersopleiding nog wilde afmaken. Ik ben ze allemaal geweest en ik heb ze allemaal gezien.
Ik had mijn rectum laten oprekken door de grote staaf van het online daten. Ik hield de vrouwen die mij gepassioneerde berichtjes stuurden voor de gek, maar ook mezelf. Ik draag geen bloesjes, ik blow niet en ik kom nooit in clubs.
Ik begon mij af te vragen of de snelle, betekenisloze gesprekken mijn tijd waard waren. In plaats van dat ik het minimaal aantal calorieën verbrandde op de bank door het swipen op mijn smartphone, kon ik ook calorieën innemen in de kroeg, in het bijzijn van mensen, waarvan je de adem kon ruiken en meteen wist of je daar mee wilde bekken. Je zag of iemand echt leuk was en hoefde er niet voor te reizen naar de andere kant van het land. Ik besloot Tinder te verwijderen en te leven als een echt mens, die met andere echte mensen praat, in het echte, tastbare leven.
Nu hebben we Covid-19. De dooddoener van menselijk gezelschap en de voeder van het online daten. De kroegen zijn dicht. De enige optie voor het vinden van een neukertje is een datingapp, en dan is nog maar de vraag of je elkaar mag uitnodigen thuis. Het lijkt er op dat de lockdown het laatste zetje is dat technologie nodig had om ons compleet te distantiëren van elkaar. Mijn angst is werkelijkheid geworden. In de supermarkten durft niemand bij de kaasafdeling over elkaar heen te hangen, laat staan het delen van elkaars bed. Tinder is de enige manier om elkaar te ontmoeten, maar tot fysieke confrontatie komt het zelden, zeker in deze tijd. Ik weiger er aan mee te doen.
Liever beurse ballen dan het gebruiken van zo’n godvergeten applicatie. Dan maar alleen.
Comments
- 24 juli
1- 9 juli
1- 24 juni
1- 9 juni
1- 27 mei
- Hide replies (1)
1- 27 mei
0