Artikel.nl




Editorial Approved Badge

Een ode aan het kijken

Al drie jaar loop ik iedere vrijdag te klunzen achter een gammel schildersezel. De stillevens van mijn hand vertoon ik liever nog steeds niet aan de buitenwereld. Er is nog een lange weg te gaan totdat het gene dat ik tot nu toe heb geproduceerd enigszins bezienswaardig is.

Geschreven door Damianne Langedijk
Gepubliceerd op: 4 juni 2021
7
127
8
Afbeelding door Annie Spratt via Unsplash

Ik ben een observator, ik observeer in de tussentijd de invloed van het volgen van een kunstacademie op mijn dagelijks leven. Het is bijzonder om te zien dat er langzaam een verschil is ontstaan in hoe ik de wereld vertaal, in mijn blik, in het creatief reproduceren van alle waarnemingen.

Het lijkt alsof de kunstenaar in spé kijkt met aandachtige, zoekende ogen. Met oog voor detail.
Het is een ware kunst om niets als vanzelfsprekend te beschouwen.

Ik ben erachter gekomen dat onze ogen wennen aan datgene dat we zien, datgene waar we ooit een naam aan hebben gegeven en het vanaf toen zo hebben geregistreerd, het staat als het ware op een bepaalde manier gegroefd in het geheugen. Totdat ik aan de academie begon was ik in de veronderstelling dat ik uit mijn hoofd weet hoe alles er uit ziet.

Het was zelfs zo dat ik verbaasd was dat een schilder niet kan werken zonder zijn object constant in het oog te houden. Dit is het schilderen naar waarneming.

Eén van de eerste dingen die we leerden was dat we vaak symbolisch naar voorwerpen kijken, terug te zien in hoe we dan vervolgens een object tekenen. Hoe we ooit geleerd hebben te tekenen op de basisschool, is vaak heel cartoonesk wanneer het op gezichten aankomt. Zonder diepte. tweedimensionaal. Zonder schaduwen bijvoorbeeld. Aan het begin leek het erop dat ik ook grotendeels oppervlakkig naar de dingen kijk, zonder de diepte te zien. Het was aan het begin nog een eindeloze zoektocht in onbekend terrein.
De essentie van leven is creatie, bewustzijn en vrijheid volgens mijn vader. Hij is kunstenaar.
Ik werkte ondoordacht en onsamenhangend, intuïtief en speels. Ik begon ergens en stopte ergens zonder voorbedacht plan en raakte altijd teleurgesteld omdat het in de opzet in mijn ogen al misging.

Nu weet ik inmiddels hoe ik het beste te werk kan gaan. Dat er een hoop valt bij te schaven.

Hoe ik op het eerste gezicht bekende, nietszeggende objecten in een interessant licht kan zetten en de lichtval en schaduwen zodanig bestuderen dat zelfs een appel karakteristiek en levendig wordt. Daarvoor is een richtpunt nodig. Een verwonderende oplettendheid.

En misschien is die wel lastiger op te brengen in deze tijd vol met afleidingen en prikkels. Ik zie dat de manier waarop mijn kunstzinnige tijdgenoten werken vergelijkbaar is met hoe mijn creatieproces werkt, enigszins chaotisch en erg gauw afgeleid. Wij zijn een rusteloze overprikkelde informatie generatie.

Wij lijken niet meer gemakkelijk één ding tegelijk te kunnen dus knopen we in het wilde weg wat eindjes aan elkaar met onze gedachten vaak half heel ergens anders.
Ik vraag me af of dit terug te zien is in de moderne kunst uiteindelijk.

Voor mij is het creëren vergelijkbaar met een spin die een web spint. Het treedt steeds langzaam maar zeker steeds verder naar buiten. Via chaotische maar toch uiteindelijk samenhangende weggetjes.

Ik denk veel na over de kunst en wat de invloed en impact is. Wat is de uiteindelijke essentie van kunst? Ik heb iemand eens horen zeggen dat dit het creëren van ruimte is op een plat vlak. Ruimte creëren. Het wit papier als het domein van volledige vrijheid. Maar hoe vrij ben je op een academie? In de beginjaren is het voornamelijk het herhalen van een praktische truc.

De essentie van leven is creatie, bewustzijn en vrijheid volgens mijn vader. Hij is kunstenaar.
Maar die vrijheid komt pas veel later. Dit is niet wat we op de academie op ons bord krijgen. We werken volgens een bepaalde checklist. En uiteindelijk vallen de regels dan weg.

Ik heb geleerd om alles contra intuïtief te benaderen, tegen het zogenaamde weten in. En dat verandert ook je gehele wereldbeeld. Het is een nieuwe manier van kijken. En met die blik zie je opeens veel meer.
7
Geschreven door Damianne Langedijk
Gepubliceerd op: 4 juni 2021
7
127
8

Comments

  • 7 juli
  • 1
Wat een mooie filosofische kijk op kunst. Creatie bewustzijn en vrijheid als de essentiële waarden in het leven. Je hebt het van geen vreemde ;-)
  • 7 juli
1
  • 11 juni
  • 1
Nooit kunst opgeven en daarbij is het, kunst, heel uniek. Het geeft mij vooral rust en het laadt mij op.
  • 11 juni
1
  • 11 juni
  • 1
Mooi geschreven.
  • 11 juni
1
  • 8 juni
  • 1
Mooi geschreven artikel. Ik volg zelf al vier jaar tekenacademie en ik lees hier diverse dingen die ik ook ervaar. Misschien is verf nog wat anders dan potlood en houtskool en ik heb er mij zelf nog niet aan gewaagd. Voel me sterker in zwartwit (of grijstinten). Graag gelezen (wil je ook eens bij mijn artikelen langsgaan, geen verplichting uiteraard)
  • 8 juni
1
  • 8 juni
  • 1
Interessant beschreven!
  • 8 juni
1
Laad meer

Recente en relevant artikelen