‘Goud staat goed met zwart haar.’ De passerende auto’s maakten een fluitend geluid door het dubbele glas van het raam. Verder was het even stil in de winkel. Dan het lichte ratelen van de schakels van het kettinkje op de glazen vitrine. ‘Vind je hem mooi?’ vroeg de jonge man. ‘Als ik er niet meer ben kun je het verkopen. Het is achttien karaats. Je kan het zien. Iedereen met verstand van goud zal het zien en wil het kopen.’ Schoolkinderen liepen joelend voorbij. Een gaf een ander een duw in de richting van de straat en rende weg, achtervolgd door de andere.
‘Hoeveel gram is hij?’ vroeg de man aan de verkoper. ‘Hoeveel krijgt ze voor deze ketting als ze hem verkoopt?’ ‘De goudprijs gaat weer omhoog’, antwoordde de verkoper: ‘Beleggers kopen nu goud in plaats van aandelen. Dat werkt door in de prijzen op de markt en ik zie daar voorlopig nog geen verandering in komen.’ Hij pakte een klein weegschaaltje en mat de ketting op. ‘ Deze is ongeveer 5,8 gram.’
‘Ja, ik vind het een hele mooie. Uit hoeveel schakels bestaat hij?’, zei de jonge vrouw. Een rozenkrans heeft vijfenvijftig kralen en een mala honderd acht of een ander aantal deelbaar door negen. Alles heeft zijn bestemming..
‘We kunnen er een mouw aan passen. Meer schakels dan er nu zijn is niet mogelijk maar ik kan ze er wel afhalen. Hoeveel zou u willen?’
‘Zesendertig. Drie voor elke maand van het jaar.’
