Het ontstaan van Horror
De vroegste horrorfilms werden sterk beïnvloed door de Duitse expressionistische cinema. Een voorbeeld hiervan is 'Das Cabinet des Dr. Caligari' uit het jaar 1920 en 'Nosferatu, eine Symphonie des Grauens' uit 1922.
De start van het genre legde ze pas bij Frankenstein en bij Dracula in het jaar 1931 vast. Na de Tweede Wereldoorlog ontstonden er nieuwe genres, die over kernoorlogen en het bovennatuurlijke gingen.
Vroeger anders dan nu
Vroeger was de manier van filmen heel anders dan de filmtechnieken van vandaag. Zo was er vroeger maar één camera die de beelden vastlegde. En in het verleden was het hebben van een kleurenfilm slechts een stoute kinderdroom.
Ook was het zo dat mensen sneller bang waren als de spanning er maar in zat. Zo was het vertonen van bloedspetters of het monster toen veel aangrijpelijker. Hoe angstaanjagend de Phantom eruit zag onder zijn masker, de druppels bloed op de grafkist van graaf Dracula, of het niet vertonen van het monster boezemde de mensen toen angst in.
Vandaag de dag spelen ze vooral met het geluid, de muziek om vervolgens af te sluiten met een jump scare. Vaak kan je in een hedendaagse horrorfilm op deze manier voorspellen wanneer het schrikmoment komt.
Special effects, toen en nu
Het maken van wonden of het vervormen van het gezicht met de hulp van make-up was toen een special treat. Vandaag de dag gebruiken ze meerdere technieken dan alleen make-up om het gewenste effect te krijgen. Zo kunnen ze nu dingen toevoegen met de computer, de beelden veranderen met een green screen en door de beelden te editen. Dit zijn slechts enkele manieren die ik weet en er zullen er ongetwijfeld nog wel meer zijn. De regisseurs en acteurs zijn gepassioneerd genoeg om niets, maar dan ook niets hun creativiteit te laten tegenhouden.
Dit is ook waarom sommige regisseurs niet alles vertellen aan de acteurs, om op deze manier een meer realistische reactie te verkrijgen.
Bijgeloof bij horrorfilms
Sommige mensen geloven dat wanneer je een horrorfilm kijkt, je je ziel open zet voor demonen. Ook zijn er mensen die beweren dat sommige filmsets tijdens het filmen vervloekt waren. Zo zijn er genoeg verhalen over dat het meisje van de exorcist echt bezeten was. En dat er vele crewmembers overleden zijn tijdens, of kort na het filmen.
Ook zijn er verhalen over acteurs die na het filmen psychische episodes doorstaan of regisseurs die naar de rechtszaal worden geroepen, omdat hun special effects te echt leken.
Show must go on after all...
Gelukkig was het vertonen van de acteurs genoeg om deze regisseur vrij te spreken. De aanklager dacht namelijk dat de regisseur de acteurs vermoord had om een mooie film te kunnen maken.
Verschillende subgenres
In de horror genre zijn er vandaag de dag vele subgenres. Een paar voorbeelden hiervan zijn monster films, Slashers, kannibalenfilms, spookverhalen en komische horrorfilms. Dit zijn slechts een paar voorbeelden en er zijn er dus nog veel meer.
- Monster films
Alle bovennatuurlijke wezens, van vampieren tot mummies, behoren tot dit genre. 'Dracula', 'The mummy', maar ook 'The Nightmare on Elm Street' of 'it' behoren tot deze categorie.
- Slashers
Onder slashers bedoelt men een groep personages die langzaam uitgedund wordt door de killer. Zoals bij Scream.
- Kannibalenfilms
Deze films gaan over mensen eters, een mooi voorbeeld van dit genre is 'The Silence of the lambs'.
- Spookverhalen
De karakters van deze films worden geplaagd door één geest of meerdere geesten zoals in Poltergeist.
- Komische horrorfilms
Je kan ook lachen terwijl je horror aan het kijken bent. Één van mijn favorieten is de 'Scary movie' reeks.
Mijn aanraders voor jou
Er zijn vele horrorfilms die ik gezien heb en enkele zijn er bij mij gebleven. Zoals 'Drag me to hell', 'Insidious', 'The conjuring' maar ook de Netflix serie 'The Haunting of Hill House.' Wanneer je nieuw bent tot de horrorgenre en je wilt rustig aan beginnen, raad ik de volgende films aan. 'The visit', 'Geralds game' of 'The eye'.
Mijn engste ervaring
Wat het echt of slechts mijn verbeelding?
Na het kijken van een horrorfilm is iedereen wel een beetje bang, maar daarna dingen verbeelden is een heel ander verhaal. Na het kijken van 'The Woman in black' heb ik haar en haar zoontje, naast mijn bed zien staan in het donker. Ik kon mijn ogen niet geloven, maar ergens gaf dit mij ook het gevoel van geruststelling. Waarom mocht je je afvragen? Daarvoor moet je de film kijken.
Maar in ieder geval, ik ben er nog steeds niet helemaal zeker van of het nu mijn verbeelding was, of niet...
