Ik maakte een grapje nadat ik mijn tweede artikeltje van vandaag de lucht in had geschoten. Ik zei tegen vrienden op Twitter dat ik moest oppassen dat ik niet (ik moet even het exacte getal opzoeken) 27599 artikelen in 1 keer ga schrijven, omdat ik het zo leuk vind.
Dat is natuurlijk een krankzinnig getal, want waarom geen 27600? Die ene maakt dan ook niet uit. Maar, zonder al te veel gekheid, het is wel serieus bedoeld. Ik heb een enorme berg woorden, zinnen, onderwerpen, grapjes (flauwe, vrees ik), noodzakelijke uitspraken en wat je maar kunt bedenken in mijn hoofd ronddwarrelen. Soms kalm en rustig, soms als een soort uit de hand gelopen wervelwind. Geeltjes in de wind. Helaas niet zoals hierboven keurig op een muur geplakt.
Voor een stukje achtergrond: ik heb behoorlijke ADD. Of eigenlijk ADHD, maar dan alleen in mijn hoofd. Ik kan namelijk heel goed uren achter elkaar stilzitten en hang niet voortdurend ondersteboven in mijn stoel.
Enniewee, een druk hoofd. Heel druk. En als er eenmaal ergens een uitgang is gevonden, wil alles wat daar rondzweeft allemaal tegelijk naar buiten. En ik kan je zeggen: dat leidt meestal niet tot heel veel productiviteit. Sterker nog: een totale breinverlamming is waarschijnlijker. En niet zonder precedent. Bepaald niet.
Nog een weetje over mij: ik ben eigenwijs. Zelfslim, zei iemand ooit. Dat is een lief woord voor iemand die oerkoppig en volbloed dwarsligger is. Ik neem niet zo heel snel iets van iemand aan, zou je kunnen zeggen. Alle tips en truuks om je hoofd te ordenen hebben bij mij vooral geleid tot meer chaos, dus ik vind graag zelf het wiel uit. En dat is nu en hier hard nodig. Want MAN wat een drukte in mijn kop van al die verhalen die eruit willen. Moeten. Nu. Meteen. Als Eerste. ( En dat kan dus niet, heb ik proefondervindelijk ontdekt)
Dus ik ga worstelen. En produceer misschien inderdaad een stortvloed aan woorden hier. Of het stagneert. Of ik vind dat ik jullie niet kan vervelen met WEER allemaal stukjes uit en van mijn kop. Maar ik heb in ieder geval besloten: als ik vind dat ik iets te melden heb, dan ga ik dat maar gewoon doen. Dan noem ik het wel therapie. Of zo.
Terugkomend op de titel: inspiratiekeuzestress slaat dus vooral op de keuze die ik moet maken: welk verhaal mag mijn hoofd uit en welke moet nog wachten? Dat is bijna ondoenlijk, maar ik ga het toch proberen.
Op naar de 27599.
Comments
- 15 jan
- Hide replies (1)
1- 15 jan
0