Stress, stress en nog eens stress.
Het voelt alsof je nauwelijks meer vrije hebt. Bovendien heb je last van vermoeidheid en kun je last hebben je nutteloos te voelen. Na al die lange schooldagen voel je alsof je eigenlijk toch niks hebt geleerd. Heb je niet goed opgelet? Niet genoeg gedaan? Daar komen de schuldgevoelens weer naar boven. Maar waarom eigenlijk? En wat leren we nou echt op school?
Wiskunde, het vak waar je formules leert opstellen en gebruiken. Om maar even een voorbeeld te geven: T(h) = 7h2 – 4. We leren hoe we de ‘letter T’ te berekenen, maar we hebben moeite met de som 23 + 19. Fijn, een rekenmachine en een formule kunnen gebruiken, maar het gaat zeker wel ten koste van ons hoofdrekenen. Economie, het vak waar je van alles wat leert maar zodra we de 18 jaar naderen snappen we nog steeds niks van de belastingen. School leert ons niet welke belastingen we moeten betalen en de toeslagen waar we recht op hebben. Nog maar niet te spreken over het woord ‘studiefinanciering’ waar we naar een paar jaar economie nog steeds niks over weten. En hoe zit het met geschiedenis? We weten wat de toekomstplannen van Hitler waren, maar we weten niet welke studie we willen doen en wat diverse studies inhouden. Nederlands, het vak waar we zinnen moeten ontleden, waar niemand ons ooit nog over zal vragen. Leren we niet de verkeerde dingen? Is het niet handiger om ons voor te bereiden op wat komen gaat in het echte leven?
Eén van de vakken die ik graag terug zou willen zien op school is psychologie: de academische discipline die zich bezighoudt met het innerlijk leven (kennen, voelen en streven) en het gedrag van mensen. Kortom, psychologie heeft te maken met het gedrag van mensen en onderzoekt waar het vandaan komt en waarom we ons gedragen zoals we doen. Ik denk dat dit vak enorm kan bijdragen aan onze algemene ontwikkeling. Door meer te leren over ons gedrag en het gedrag van anderen, kunnen we dit beter verklaren en snappen we waar dit gedrag vandaan komt. Vooral nu merk ik dat er echt gebrek is aan kennis over bepaald gedrag en het begrijpen van emoties. Waarom voelen we ons soms verdrietig, boos, verward, jaloers, alleen en niet begrepen? Waar komt dat eigenlijk vandaan? Wellicht is er een manier om van deze emoties af te komen en om met deze om te gaan als we er meer over leren. Het kan overweldigend zijn om niet te snappen waar jouw gevoelens en gedrag vandaan komen. Je probeert te zoeken naar een oplossing zonder een probleem te hebben vastgesteld. Maar kun je wel iets oplossen of ergens aan werken als je niet weet wat het probleem is? Daarom denk ik dat het enorm aan ons leven zal bijdragen om emoties en gedrag van zowel onszelf als dat van anderen beter te begrijpen. Op die manier kunnen we onszelf en elkaar namelijk veel beter helpen.
Een ander onderwerp dat ik vind dat aan bod zou moeten komen is hoe we kunnen leren om te leren. Momenteel krijgen we toetsstof opgegeven, maar het is vaak zo veel dat we ons overweldigend en gestrest voelen. Hoe gaan we dat in godsnaam allemaal leren? Voor de één is de stof doorlezen genoeg om het te begrijpen, voor de ander werkt dit niet. Elk persoon is anders en elk persoon heeft een eigen manier nodig om te kunnen leren en dit vervolgens ook te onthouden. Maar wanneer leren we nou hoe we eigenlijk moeten leren? Hoe we onze tijd zo kunnen indelen dat we niet per se urenlang leren, maar dat we slim leren leren. Hoe kunnen we het beste samenvatten en de hoofd- en bijzaken van elkaar onderscheiden? Misschien helpt het nauwkeurig lezen en begrijpen van een tekst door te markeren? Wellicht helpt het maken van een mindmap of het zelf maken van een samenvatting. Kunnen we niet gewoon leren hoe we het beste kunnen leren zonder urenlang bezig te zijn met iets waar we uiteindelijk geen effect van merken? Hoe vaak is het niet zo dat we iets doorlezen en denken te leren, maar na een tijd weten we niet eens wat we hebben geleerd? Verspilde tijd.
Ten slotte vind ik dat er meer aandacht moet komen voor de mentale gezondheid van leerlingen. Afspreken met vrienden? Daar is nauwelijks meer tijd voor omdat we onze tijd moeten stoppen in het bestuderen van ons leerwerk en het maken van huiswerk. Hoe zit het met onze vrije tijd? Er wordt ons gevraagd naar onze hobby’s waarvan we er nog steeds niet achter zijn gekomen wat dat precies zijn. We vergeten wat we leuk vinden omdat er nauwelijks tijd is dit te ontdekken. Zorgen die lange (online)schooldagen, urenlang leren, huiswerk en geringe vrije tijd er niet voor dat onze mentale gezondheid enorm onder druk komt te staan? Hoe gaan we om met de emoties die we allemaal voelen? Weten we eigenlijk wel wat we voelen en met wie kunnen we praten? Zelf vind ik communicatie enorm belangrijk omdat dit simpelweg de enige manier is om echt met elkaar te praten. Dit is de enige manier om elkaar echt te begrijpen en te zeggen wat we bedoelen en hoe we ons voelen. Er moet meer aandacht komen voor de mentale gezondheid van mensen, we moeten er voor zorgen dat praten over onze gevoelens geen taboe wordt! Gevoelens is één van de dingen waar iedereen mee te maken krijgt, maar toch voelen we ons vaak alsof niemand ons begrijpt. We hebben het gevoel dat we mensen lastigvallen door open te zijn naar de mensen toe. We hopen onze gevoelens op en denken alles zelf te moeten snappen, begrijpen en hendelen. Maar dit is niet zo. Praten over gevoelens en emoties moet, naar mijn mening, genormaliseerd worden en zeker niet naar de achtergrond verdwijnen. Vooral in deze tijd die van alles met ons doet. We moeten er vooral over blijven praten en onze emoties niet wegstoppen. Ook wij hebben allemaal een stem die gehoord mag en moet worden.
