Niet dat ík nou zo zit te wachten op al die felicitaties, het is namelijk al een dagtaak om op iedereen vriendelijk te reageren met steeds net een ander zinnetje. "Jaa dankjewel!" of "Wat leuk dat je aan me gedacht hebt!". Jarig en verkouden.. dit is het begin van het einde, ik nader de dertig. Nu ben ik zesentwintig, een leeftijd waarvan veel mensen niet eens kunnen zeggen dat ze hem gehaald hebben. Dat zou je eigenlijk elk jaar wel kunnen zeggen natuurlijk. Maar ik heb het wél gehaald. Zesentwintig en verkouden in een wereld die wordt gedomineerd door corona. Achja, wel weer een ervaring rijker. Lekker de hele dag binnen zitten in je eentje, hoestend, proestend, snuivend. Nog maar een kopje koffie zetten en met je ouders bellen. Doen alsof je de hele dag vrolijk bent, doen alsof je precies weet waar je mee bezig bent. En aan het einde van de dag een goed glaasje whiskey inschenken, want nu ben ik zesentwintig, een volwassen man die whiskey drinkt en zijn zaakjes op orde heeft. Niets is minder waar, wat betreft die zaakjes dan. Ik rotzooi maar wat aan eigenlijk en hoop dat het goed met me afloopt. Heb ik het volgend jaar allemaal voor elkaar? Vast wel. Wat heb ik toch een hekel aan jarig zijn.
Algemeen, wierook, jij, ik
Dingen zijn een zegen.
Comments
- 16 juni
0- 16 juni
0