Vervolgens observeerde ik de barman die met een cocktaillepel vuil onder zijn nagels vandaan haalde. Met welke woorden kan ik nog reageren? Telkens als hij iets zei vervreemde ik verder, sluitte me af van zijn woorden, mezelf verplaatsend naar een plek waar ik niet anders dan alleen moest zijn, waar zelfs de gedachte aan jou wazig te zien en te volgen is en daar waar de lach van je opvolgster alleen nog maar stil in een aanval van oorsuizen hoorbaar lijkt te zijn, als een doorzichtig vaal wapperend gordijn in de Mediteraanse morgenzon.
Ik maakte mezelf wijs dat ik je verried door zelf achter te blijven in een met bloed overgoten wereldtoneel. Er is hier geen ruimte meer om onze bitterheid op te slaan. De kluizen zijn vol. Ons brein is gegroeid en opgevuld met afgunst, het ontploft haast van zelfmedelijden. Wanneer we het proeven dan voelen we eindelijk weer iets om het vervolgens van de pijn door elkaar te rillen. We tikken er met entertainment tegenaan en ordenen het met de kracht van onze gedachten. Een tactiek die op korte termijn regulerender werkt dan het ontdooien van onze tranen.
Mijn vriend is geen eikel. Hij is gewoon veel moediger. Een vaardiger evolutionair. Hij is gekneed naar de functionele mens van nu die weet hoe internet bekendheden hun huisdieren noemen maar de namen van misdadigers vergeten of zelfs verafgoden.
'Wat een gezeik joh, heb je het idee dat je een filosoof bent? Man, ik maak me zorgen om je, en ik ga me ook nog eens angstig voelen. Waar haal je al die teksten vandaan die je uitkraamt? Ben je de mens aan het definiëren of iets dergelijks? Praat je ineens weer over ronddwalende oorlogsmisdadigers in een hiernamaals en de wereld in je broekzak! Ik geloof dat het niet helemaal recht loopt in de bovenkamer vriend, zou je niet iemand om hulp gaan vragen? Je moet echt kappen met dat filosoferen, het komt m'n neus uit! Waan je je soms wijzer dan dat ik ben? Kijk jongen, dat je een keer onderuitgezakt op een bankje strand en opgehaald moet worden, a lá, maar dat je Afrikaanse mannen en politieagenten tijdens hun werk probeert te redden en dan ook nog ingerekend en nota bene onder schot gehouden word waar een hele straat toekijkt… En vervolgens hier tegen me aan staat te brabbelen terwijl ik er knotsgek van word! Je mag wel eens meer aan je imago denken vriend.'
