Mijn zoon
Ik denk met zoveel liefde terug aan die kleine slak
die volhardend door het centrum van de stad kroop
Niets dat jouw zorgvuldig gekozen pad onderbrak
totdat je uitgenodigd werd om een paardje te zijn
Dat deed je heel even vrolijk verder galopperen
om te ontdekken dat een slak toch meer jou was
Reacties van anderen konden jou nog niet deren
je vervolgde je weg in jouw eigen unieke pas
Jij leerde mij de wereld op een andere wijze kennen
elk zuchtje wind, elk grassprietje was opeens speciaal
Samen zagen we het bijzondere van gewone dingen
Ontdekten iets nieuws in elk eeuwenoud verhaal
Want slakken staan absoluut niet stil
echter ze stampen niet, ze glijden
Waar is die slak met open geest gebleven
zal je die ooit nog weer durven bevrijden?
Nu zie ik een schorpioen vol dodelijk venijn
iedereen is een vijand, anderen op afstand
Ten prooi gevallen aan een verdorde woestijn
denkend te zijn een strijder aan Gods hand
Nee mijn zoon, nee! God maakte jou een slak
met een liefdevol thuis op je rug en aan je zij
Ontworstel je aan die vruchteloze woestijn
en kom alsje-, alsjeblieft weer terug bij mij!
Comments
- 18 sep
0- 16 sep
0- 16 sep
0