Ik kan niet slapen. Dat was al te verwachten. Op de verpakking van het nieuwe matras stond dat het pas na 40 nachten eventueel geruild mocht worden. "Je hebt tijd nodig om eraan te wennen", zeiden ze. Nog 37 nachten te gaan. Toch ligt het niet aan het matras. Het ligt heerlijk! Beter dan thuis zelfs. Of moet ik nu al "bij mijn ouders thuis" zeggen?
Dat ik deze kamer kreeg, hoefden ze me geen twee keer te vertellen. Al maanden hoopte ik, en vele studenten met mij, een kamer te kunnen krijgen. Tot die tijd was het anderhalf uur heen en ander half uur terug. Iedere dag. Daarnaast was ik wel toe aan wat zelfstandigheid. Nieuwe mensen leren kennen in een nieuwe plaats, zelf gaan en staan waar ik wil en avondeten op de tijd dat het mij uitkomt. Deze kamer ligt daarnaast op nog geen vijf minuten lopen van het centrum. Alles wat je nodig hebt kun je daar vinden. Als je uit wilde gaan, moest ik vanaf het dorp bij mijn familie 45 minuten fietsen.
Toch, nu ik hier zo lig moet ik wennen. De afgelopen weken pieker ik enorm. Geld is het grootste probleem wat me wakker houd nu om drie uur 's nachts. Die 425 euro huur per maand verdien je echt niet zomaar terug met mijn bijbaantje. Vergeet niet de boodschappen, nieuwe kleding, kapper en eigenlijk wil ik ook sporten. Mijn fietsband is ook nog eens lek en wat te doen als als de tandarts een gaatje ontdekt? Veel meer dan een aantal uur werken is lastig naast een voltijd studie waarin de roosters per week verschillen. Toch maar mijn ouders vragen me iets meer te ondersteunen en de vernedering der afhankelijkheid doorstaan?
Dan liever iets meer lenen misschien. Dat scheelt veel stress voor nu. Hoewel... Mijn huisgenoot kreeg zojuist een brief van DUO. Huilend van paniek liet ze het zien. Als ze zo door ging moet ze veel te veel geld terug betalen na haar studie. Wat als je geen baan krijgt na je afstuderen of een niet goed genoeg betaalde baan? Hoe ga je na je studie een huis krijgen? Hoeveel studieschuld is nog te overzien?
Misschien toch maar iets minder lenen. Honderd euro per maand voor boodschappen. Iets meer pasta pesto eten en geen pizza bestellen, want dan is een tiende van het maandelijkse bedrag al weg. Sommige colleges kan ik misschien wel missen om wat extra te kunnen werken. Die fiets breng ik toch maar niet naar de fietsenmaker en sporten doe ik wel in mijn eigen kamertje.
Ik heb hem wel, dat eigen kamertje. 15 vierkante meter ingericht met mijn eigen spulletjes. Vandaag heb ik voor het eerst vrienden over de vloer gehad. Nadat ze om elf uur vertrokken bleef ik hier achter. Alleen. Op mijn nieuwe kamer. Voorlopig lig ik wakker en durf ik niet eens meer te kijken hoe laat het is. Vier uur? Vijf uur? Onafhankelijkheid voelt zwaar geweldig, maar geweldig zwaar.
Comments
- 18 juni
0- 25 mei
- Hide replies (1)
1- 25 mei
0- 25 mei
0