De roman 'In het Oog' van Marijke Schermer die onlangs bij uitgeverij van Oorschot is verschenen boeit tot de laatste regel. Het werk van ongeveer 200 pagina's is bijzonder stijlvast geschreven en de hoofdpersoon vertelt erin het verhaal dat zich gedurende een winter afspeelt vanaf het einde van haar relatie en het nieuws dat aanvraag voor financiering van haar onderzoek als microbioloog is afgewezen.
Het verhaal is dat van een vrouw en een thema ervan is intuïtie die de hoofdpersoon aanwendt om de resultaten van haar onderzoek te manipuleren en om op zoek te gaan in het huis van een man die haar aandacht trekt als hij alleen aan een tafeltje zit in een restaurant. De romancier laat, denk ik, in dit verhaal zien dat zodra iets of iemand in het oog springt je daar hoe dan ook iets positiefs of negatiefs mee hebt. Doordat de geïntendeerde lezer en de reden van de verteller om het verhaal te vertellen in het ongewisse blijven wordt je als lezer meegenomen in het verhaal en uitgenodigd het van dichtbij te volgen.
Ik vond het knap dat de schrijver met hulp van de uitgever een een behoorlijk aantal redacteurs en adviseurs zo realistisch kan schrijven over bijvoorbeeld microbiologie. Verder was ik ook onder de indruk van de manier waarop in een paar zinnen de dochter van de verteller wordt verbeeld. Marijke Schermer weet te boeien tot de allerlaatste regel en wat mij betreft gaat ze in 2024 literaire prijzen winnen.
