Frans was een levensgenieter en hij hield van het mooie weer, maar ook van mooie vrouwen. De zomer was weer aangebroken en men voorspelde een lange periode van redelijk warme dagen. Hij was dertig en nog steeds vrijgezel en inwonend bij zijn moeder. Zijn vader had hij niet gekend en zijn moeder zei hem telkens dat dit eerder een goed ding was.
Toen het na de middag al bijna dertig graden warm was, hoorde hij zijn moeder in de keuken nogal tekeer gaan. Hij dacht dat ze misschien was gevallen of dat er toch iets verkeerds was gebeurd.
In de keuken gekomen, zag hij haar uit het venster kijken en tussen haar tanden mompelen.
“Die van hier rechtover heeft het blijkbaar weer te warm. Moet je nu zien, ze heeft zo’n ‘bijna niemendalletje’ aan, het bedekt amper haar…” Toen stokte ze in haar woorden want ze besefte dat haar zoon achter haar stond. Ze wist wel dat hij oud genoeg was, maar behandelde hem toch noch dikwijls als haar kleine naïeve jongen.
Frans staarde naar buiten en bedacht nog juist op tijd om z’n mond toe te houden. Enerzijds om z’n verbazing te verbergen, anderzijds omdat ze hem gegarandeerd met een opmerking langs zijn oren zou geven voor het staren. Ze moest nu toch al wel beseffen dat hij volwassen was en niet van het ene ongeluk in het andere zou lopen.
Zijn buurvrouw Katharina, was een wulpse dame met goede proporties en ze schaamde zich niet om dit op een heel ostentatieve manier te tonen. Haar kleding was inderdaad miniem en liet bijna niets aan de verbeelding over. Maar ja, Frans begreep dit, het was zomer en hij voelde het ook.
In de namiddag toen zijn moeder haar schoonheidsslaapje hield, ging hij zogezegd per toeval langs de tuin van zijn buurvrouw. Hij had ondertussen ook zijn zomerse korte broek aangetrokken met een bijpassend T-shirt. Hij probeerde zijn beginnend buikje wat in te trekken toen hij z’n buurvrouw zag. Ze was aan het zonnen en had hem al zien aankomen.
“Fransje, je komt juist op tijd, buurman. Ik heb iemand nodig om mijn rug in te smeren. Wil je een lieve buurman zijn en even over de haag wippen en mij daarmee helpen. Ik zal je eeuwig dankbaar zijn.”
Frans liet hem dat geen twee keer vragen en sprong over de haag. Hij was nu niet de behendigste en was al blij dat hij niet op zijn toeter ging, maar ja het was nu ook maar een klein haagje. Deze hindernis nam hij als een pro.
De zonnecrème leidde een eigen leven in de handen van Frans en de buurvrouw gaf heel korte instemmende geluidjes. Zodanig dat de behulpzame buurman het nogal warm kreeg, zelfs in zijn luchtige zomerse kledij.
Na wat over koetjes en kalfjes te hebben gesproken, lachte de buurvrouw toen ze zag dat Frans nogal schroom had toen hij naar haar tentoongestelde attributen aan het gluren was.
“Weet je wat, buurman, we maken het speciaal en we maken er een feestje van. Wat denk je? Ga gerust binnen, doe alsof je thuis bent en maak het je heel gezellig. Ik zoek nog wat dingetjes uit die erbij kunnen helpen en kom direct bij je. ” Ze knipoogde en Frans begreep zijn taak en spoedde zich naar binnen. De lust in zijn ogen sprak boekdelen en hij wenste dat ze het niet te lang zou trekken.
Het duurde echt niet zo lang en hij hoorde nogal wat lawaai toen de deur weer openging.
“We houden er een buurtfeestje van,” hoorde Frans zijn buurvrouw zeggen.
In het deurgat stonden zijn buurvrouw, de buurman en zijn vrouw van rechtover, maar ook zijn klaar wakkere moeder met opengesperde verraste ogen te kijken. Hun handen vol zakken chips en bierflesjes en Frans die in zijn ‘helemaal niemendalletje’ in de zetel lag te wachten op een privé-feestje.
Comments
- 30 aug
0- 5 juli
- Hide replies (1)
1- 6 juli
0- 4 juli
- Hide replies (1)
1- 4 juli
0- 4 juli
- Hide replies (1)
1- 4 juli
0- 4 juli
- Hide replies (1)
1- 4 juli
0