Om toch nog wat van de zomervakantie te maken hebben wij onze plannen omgegooid. Spanje heeft plaats gemaakt voor een round-trip België en Noord-Frankrijk. De eerste stad op onze route is Brugge.
Het hotel
Ons hotel, Hotel Les Bruges, is een klein, maar zeer vriendelijk hotel. Alles is op loopafstand van het centrum, maar het valt gelukkig nog buiten de toeristische drukte. Het is overigens echt een aanrader voor iedereen die naast een comfortabele kamer van echte vriendelijkheid wilt genieten. Het personeel, zowel aan de receptie als bij het ontbijtbuffet, doet er van alles aan om je echt in de watten te leggen. Op de gang kijk je je ogen uit naar alle kunstwerken die aan de muur hangen. Het hotel heeft een kleine binnenplaats waar je van je ontbijt kan genieten of een potje kan ping-pongen. De kamers zijn niet bijzonder luxe, maar door de historie van het gebouw stralen ze wel wat authentieks uit. Klein detail: in de badkamer zijn ze ontzettend gul geweest met de miniverpakking douche gels, shampoos en zeepjes. Alles van het merk Rituals, dit soort kleine aandachtspuntjes kunnen een hoop doen.
Stedentrip in coronatijd
Al snel merken wij dat een stedentrip in coronatijd niet ideaal is. Dat in alle winkels mondkapjes verplicht zijn, deert ons niet zo. Shoppen is niet de voornaamste reden geweest om deze historische stad te bezoeken. Al is het natuurlijk wel een must om de thuisblijvers te voorzien van een souvenir als heerlijke ambachtelijke Belgische chocolade. Keuze genoeg in deze stad! Ook het aantal winkels met zeepjes en huidverzorging zijn er in overvloede.
Maar als je, net als wij, niet per sé shoppen op je lijstje hebt staan, wordt het je in deze corona tijd niet makkelijk om de stad uitgebreid te bewonderen. Het is bijvoorbeeld behoorlijk lastig om spontaan een museum te bezoeken, een kerk van binnen te bewonderen of om de Belfort toren te beklimmen en om van het (naar we hebben horen zeggen) adembenemend uitzicht te genieten.
Wat ons wel lukt is om een suf boottochtje te boeken. Ook hier gaan de mondkapjes op en geven we ons over aan de schipper. Ondanks dat hij slecht verstaanbaar is en ondanks dat we zijn Engels, Nederlands, Frans en Duits niet meer van elkaar kunnen onderscheiden lukt het ons aardig om wat noemenswaardige feitjes over deze stad te weten te komen.
Bezienswaardigheden
De Brugse Beer bijvoorbeeld. Dit is de mascotte van de stad. Maar wat is precies de oorsprong van deze mascotte? Het brengt ons terug naar de negende eeuw na Christus. Boudewijn, zoon van Liedeic (een prominente influencer aan het hof van Karel de Kale) is een heldhaftige en avontuurlijke jonge man. Hij wordt stapel verliefd op Judith, de dochter van Karel. In een geslaagde poging haar in Parijs te schaken en mee te nemen naar Vlaanderen gebeurt er iets merkwaardigs wat typisch past in de avonturen van Boudewijn. Als zij Brugge naderen worden zij in een woud verrast door drie wilde beren. Een aantal van zijn beschermers vlucht, maar de legende vertelt dat Boudewijn heldhaftig als hij is, de aanval op de beesten in zet. Hij weet zelfs één van de beren met zijn lans te doden. Dat is ook het moment waar hij zijn bijnaam “De IJzeren Arm” aan te danken heeft. De over gebleven beschermers van de groep verjagen de andere twee beren. De dode beer wordt als trofee meegenomen naar Brugge. Overal in de stad zie je de mascotten van de Brugse Beer terug in het straatbeeld.
Op ons programma stond ook een bezoek aan de toren van Belfort. Maar omdat een bezoek van te voren moest worden gereserveerd grepen wij mis en konden wij de uitdagende klim niet maken en ook niet van het uitzicht genieten. Onze schipper wist wel wat feitjes over deze toren te vertellen. De toren van Belfort stamt uit de dertiende eeuw en is 83 meter hoog. Het heeft een beiaard met maar liefst 47 klokken. Om hem te beklimmen zal je 366 trappen moeten beklimmen. De toren is onderdeel van het UNESCO wereld erfgoed. Onderweg naar boven kom je onder andere een schatkamer tegen waar de stadszegel en stadskas werden bewaard.
We varen verder door de grachtjes van Brugge en komen langs het Sint-Janshospitaal. Dit hospitaal stamt uit medio twaalfde eeuw na Christus. Het is hiermee één van de oudste hospitaalgebouwen van Europa. Het ziet er van de buitenkant nog steeds goed in tact uit. Uiteraard wordt het niet meer als ziekenhuis gebruikt, maar dient het nu als museum. Ondanks dat we het museum niet zelf van binnen hebben kunnen bewonderen heeft deze schipper ons toch getriggerd om er zelf wat over op te zoeken. Zo hebben we ontdekt dat er een aantal stukken van Hans Memling wordt tentoon gesteld, waaronder het Ursulaschrijn. Aangezien dit ons verder niet zoveel zegt, hebben we ook dat opgezocht. De afbeeldingen van het schrijn zijn al indrukwekkend. Het is een schrijn, dat gewijd is aan Sint-Ursula. Ursula duidt op Ursula van Keulen. Zij was een heilig verklaarde koningsdochter uit de 4e eeuw na Christus. Voor leraressen en schoolkinderen is zij een patroonheilige. Blijkbaar is niet duidelijk of zij daadwerkelijk heeft bestaan of dat zij voortvloeit uit een legende, daar is nog steeds discussie over. Er bestaan ook verschillende versies over haar leven. De meest voorkomende is dat zij na het weigeren van een huwelijksaanzoek van Atilla de Hun door hem met een speer werd doorboord. Dit keer geen beer, maar wel weer een bloederig verhaal die in de rijke geschiedenis van Brugge voorkomt. Het schrijn is door Hans Memling geschilderd in 1489 en behoort tot de zeven wonderen van België. Het is voorzien van hele fijne details en men zegt dat hij een aantal van deze details maar met één enkele penseelhaar heeft geschilderd.
Het spoort ons in iedere geval aan om Brugge nog een keer te bezoeken. Hopelijk in een tijd dat corona niet meer het straatbeeld en -beleid beheerst. Wij zijn de schipper van het suffe boottochtje toch wel heel dankbaar voor zijn levendige uitleg bij het varen langs deze mooie monumenten. Brugge, tot snel weer!
