De vormloze entiteit had zich op Bert gestort. De oude man had gewoon geen kans. Het wezen duwde hem tegen de grond en zoog de laatste levensadem uit het schokkende lichaam. De zwerver kon zich nauwelijks verdedigen. Het duurde amper enkele ogenblikken. Een wit licht hing even als een sliert tussen Berts mond en wat de mond van de aanvaller moest zijn. De zwarte wolk kreeg meer vorm en iets later verscheen een mens die als twee druppels water geleek op Bert, de zwerver.
Hij zag er beter, jonger en sterker uit dan het lijk dat nu stil en gebroken op de grond lag. Zonder verwijl ontdeed de nieuwe Bert het levenloze lichaam van zijn kleren en deed ze om zijn eigen lijf. Het stoffelijk overschot wierp hij zonder moeite over zijn schouder en liep naar de ruïne van de kerk. Net in het midden waar ooit een altaar had gestaan was er een rafelig gat ontstaan. Zonder woorden wierp hij het lijk in de bodemloze put.
Hij keek rond zich en zag de zwarte gedaantes zweven in alle hoeken van de kerk. Hun vormeloze monden en ogen pulseerden in het zachte maanlicht. Zonder woorden communiceerde hij met hen. Zij hadden nog geen lichaam, maar dat zou niet lang meer duren.
Elkeen van de zwarte wezens was onderworpen aan hem. Zijn naam Balaam * klonk als een helleklok in de woordloze gedachten die tussen hen over en weer gingen. Het was een naam die uitgesproken werd in respect maar ook met grote angst. Hij kon moeilijk de aarde in zijn normaal uiterlijk bewandelen. Een man die drie hoofden droeg, was nu niet echt iets waar je over keek. De mindere demonen zagen hoe hij er werkelijk uitzag. Naast zijn mannenhoofd sierde een stierenkop zijn torso en aan de andere kant een hoofd van een ram. Gezien hij de kunst van de onzichtbaarheid beheerste, had hij de andere twee verdoezeld voor mensenogen. Wat niet ziet of weet, niet deert hield Balaam zich altijd voor.
Zijn winterslaap en die van zijn kompanen had lang geduurd, veel te lang. Eeuwen hadden ze moeten recupereren. Uiteindelijk had de aarde hen weer vrij gelaten. Nu moesten ze alles in het werk stellen om hun opdracht te vervullen. Demonen zouden de aarde bevolken en heersen over de wereld. De mensen die uitgekozen werden om hun vormeloze substantie mee te dragen, zouden willoos hun orders uitvoeren, zombies in de macht van sterkere geesten. De anderen die zich niet wilden onderwerpen, zouden een vreselijke dood sterven.
Ze zouden vanuit de ruïne opereren. Dit was hun heilig sanctuarium, al had het met heiligheid niets meer te maken. Het kwaad had zich weer in de kieren van de muren genesteld. Het was er van plan om heel lang te blijven.
©Rudi J.P. Lejaeghere
12/09/21
Comments
- 18 sep
0- 17 sep
1- 17 sep
1- 17 sep
- Hide replies (1)
2- 17 sep
0- 16 sep
- Hide replies (1)
2- 17 sep
0