Het is echt geen nieuw sentiment, het is echt niets baanbrekends. Het idee dat geld niet gelukkig maakt, maar wel verdomd handig is om te hebben. Het idee dat te veel geld misschien ook wel ongelukkig maakt op een gegeven moment. Al je hebben en houden bewaken en beschermen omdat iemand het misschien wel komt stelen. Ach ja, gelukkig heb je dan het geld om bewakers in te huren en infraroodcamera's te laten installeren. Toch geloof ik niet dat geld ons kan redden, sterker nog, ik denk dat het ons de ondergang in helpt.
Nee, niet meteen zo denken. Ik besef me heus wel dat de wonderen van de moderne geneeskunde, of het gemak van het 'Westerse' bestaan niet zou zijn waar het nu is zonder geld. Het is immers een gemakkelijke manier om te verrekenen, te vertrouwen, te innoveren en te produceren. Maar misschien ligt daar ook het probleem. Als het zo gemakkelijk is, wat zorgt er dan voor dat we er niet simpelweg mee stoppen, met dat vertrouwen, of dat innoveren. Oh ja, natuurlijk, meer geld. Maar, zoals ik net al zei, is dat écht een zuiver streven? Als het zo gemakkelijk is om te vertrouwen, is het ook gemakkelijk om te wantrouwen. Dit wantrouwen neemt toe, ook bij mij. Het vertrouwen in geld, een groeiende economie, meer banen en grotere huizen, gaat gepaard met minder vertrouwen in elkaar, je weet wel, de medemens. Maar het gaat ook gepaard met minder vertrouwen in de natuur, haar duwen en trekken, haar geven en nemen. Het gaat gepaard met minder vertrouwen in onszelf. Een niet-productieve dag wordt al snel een 'kutdag', ontslagen worden betekent dat je gewoon ergens te dom voor bent, of te lui, want het kan er niet aan liggen dat het gewoon simpelweg niet voor jou is, die ene specifieke baan. Maar ja, zonder baan geen inkomen, zonder inkomen geen geld, zonder geld geen leven.
Als het zo gemakkelijk is om te vertrouwen, is het ook gemakkelijk om te wantrouwen.
Zonder geld geen leven. Dat is natuurlijk nogal een uitspraak. Waar geld en de geweldige vrije markt die daarbij is ontstaan ons zou helpen met innoveren volgens menig econoom, vergeet diezelfde econoom dat innovatie niet alles is. Of, in ieder geval de innovatie zoals die nu gebeurt. Er valt niet over te twisten dat het huidige model van winst en innovatie haar wortels heeft geplant in exploitatie en onderdrukking. Dat je wel moet werken om te leven, dat je wel uitgebuit moet worden om bestaansrecht te hebben. Het hele idee dat jouw bestaansrecht gelijkstaat aan jouw productiviteit, of jouw plek op de zakelijke ladder, dat idee doet niet alleen teniet aan jouw geweldige capaciteiten als mens, als onderdeel van deze mooie wereld, nee, het draagt ook bij aan de vernietiging van die mooie wereld waar wij deel van uit mogen maken. Het is alleen zo lastig om te breken met geld, met exploitatie, met de status quo. Steeds meer groeperingen doen hun best om in ecodorpen samen te wonen; om niet allemaal maar te kopen, maar juist te delen; om een balans te vinden tussen hoe het ooit was, en hoe het ooit zal zijn, om als mens op de aarde te leven; om te beseffen dat een iPhone niet uit de Media Markt komt, maar uit metalen die gewonnen zijn uit de grond door kinderhanden in mijnen die op instortgevaar staan, om vervolgens met ronkende motoren naar de andere kant van de wereld te worden gevlogen zodat van deze grondstoffen chips en processors gemaakt kunnen worden in fabrieken met rokende torens, en om als geheel geleverd te worden bij de Mediamarkt daar bij jou in de buurt, oh ja, laten we het AliExpress hoesje niet vergeten. En dan heb je een iPhone met die kennis in je achterhoofd, woon je in een ecodorp en deel je je boormachine met de hele buurt zodat niet iedereen een nieuwe hoeft te kopen. Ben je dan gered?
Nee, geld zal je niet redden van jouw eigen kritische blik naar jezelf, van een wereld die langzaam verbrandt, van een kapot idee over onze plek op deze aarde. Maar ja, wat dan wel?
Comments
- 17 juni
0- 12 juni
0- 27 mei
0- 26 mei
0