Een leegte?
Een stuk uit je hart?
Hartpijn?
Iets wat voelt als een zeer zware steen, dat je naar adem doet snakken?
Koud en kil.
Tranen rollen over je wangen.
Ze zorgen voor wat “heling”.
Je kan weer wat ademen.
Samen met iemand, mooie herinneringen ophalen. Dat verzacht de pijn.
Rond je hart voel je weer een warmere gloed.
Er verschijnt ook weer even een glimlach.
En een gevoel van dankbaarheid,
voor die bijzondere en prachtige tijd.
Je hart wordt weer warmer.
De pijn ebt wat weg.
Het gemis wordt wat draaglijker.
Je geeft het een plek, in je hart en in je leven.
En soms, overvalt het je weer even.
Maar, je weet, alles komt en gaat in het leven.
