Isa noemt de rode tas als wat ze ziet bij het spelletje "ik zie,ik zie, wat jij niet ziet" en verdringt haar gedachten. Inmiddels is na dit spelletje de schooldag ten einde. Isa staat op en pakt haar rode rugtas die tegen de gepleisterde muur trouw op haar staat te wachten. Ze short de tas op haar rug en maakt de clips vast. Thuis blijft Isa bij de openslaande deur in de tuin op de drempel staan. Ze draait zich om en ziet moeder op de bank zitten, ze staart voor zich uit bij een inmiddels koud geworden kopje koffie. Moeder staat op om Isa te begroeten en samen gaan ze naar de tuin om een glaasje limonade te drinken.
"Morgen gaan we met de trein reizen", vertelt haar moeder. Isa krijgt een twinkeling in haar ogen. Ze denkt aan een uitstapje en even weg van haar ruzie makende ouders. Het houdt nooit meer op. Door de emotionele geladen gedachten kan ze niet meer goed nadenken. Isa probeert te kalmeren maar het werkt averechts. Ze sluit zich af. Op school gaat het ook al niet best. De concentratie is ver te zoeken. Haar rugtas wordt steeds zwaarder bij de gedachten dat het thuis niet meer veilig voelt.
De volgende ochtend staat Isa nieuwsgierig op. Ze probeert opgewekt aan haar treinreisje met haar moeder te denken. Terwijl ze de stationshal binnen lopen, voelt Isa zich overvallen door de drukte. Ze wurmen zich snel tussen de mensen en de kakofonie van geluiden. Tijdens het wachten op de trein en terwijl ze om zich heen staat te kijken, keert Isa's gedachten terug naar thuis waar het niet meer gezellig is. Een mevrouw babbelt met moeder en ze vraagt waar onze reis heengaat. We gaan naar het zuiden van het land'' vertelt moeder vrolijk. Door haar stemming krijgt Isa plots enorm veel zin in de reis. Het is zelfs gezellig met allemaal babbelende en geïnteresseerden mensen.
Vanaf dat moment zijn ze nooit meer terug gegaan. Isa en moeder zijn in het zuiden gaan wonen. De band tussen Isa en haar stiefvader is heel hecht. Isa voelt zich voor het eerst gezien en gehoord.
Isa is gevormd door wat haar is overkomen. Ze probeert nu ze ouder is haar gedachten op papier te zetten, om zo de tijd te geven om de betekenis ervan te zien waarom ze altijd zo onzeker is gebleven en zich niet volwaardig voelt. Ze is dankbaar dat ze haar stiefvader heeft leren kennen die haar een echt gezinsleven heeft gegeven.
Hersenspinsels, ik zie-ik zie-wat jij niet ziet.
Comments
- 28 juli
- Hide replies (1)
1- 28 juli
0- 17 juli
- Hide replies (1)
1- 28 juli
0- 8 juli
- Hide replies (1)
1- 9 juli
0- 6 juli
- Hide replies (1)
1- 28 juli
0- 6 juli
- Hide replies (1)
1- 9 juli
0