Hoofdstuk 1-16
Hoofdstuk 17: Verdacht
'Nice try... but no, no thank you. ' (leuk geprobeerd maar nee, nee bedankt) zeg ik en ik probeer weer op te staan zonder resultaat.
Claes staart me aan alsof hij mijn gedachten zal kunnen lezen als hij maar lang genoeg blijft staren.
'Ik heb genoeg boeken gelezen, geschreven en films gezien om te weten wat jouw bloed met mij zal doen', zeg ik terwijl ik mijn hoofd schud.
Claes spot en haalt zijn wenkbrauw op. 'Verhalen... geschreven... klinkt goed', zegt hij om het onderwerp te veranderen.
'Niet zo goed. Gewoon, kleine... mythes', antwoord ik.
'Misschien kan je er een paar inleveren als schoolopdracht, draga mea?'(mijn geliefde) zegt Claes.
'Ben ik niet en ook nooit geweest', zeg ik terug.
Claes grijns trekt weg en een ijzige blik verschijnt. Pijn is duidelijk leesbaar in zijn ogen.
De druk is van mij af en ik kan eindelijk opstaan.
'Vroeg of laat zal je je iets herinneren, Sky. En nu, maar ook vooral wanneer die tijd komt ben ik er voor je', zegt Claes voordat hij in de schaduwen verdwijnt.
Ik loop het klaslokaal uit en schud mijn hoofd. Ik zie dat Liza nog in de gang staat te wachten.
'Waarom moest je blijven?' vraagt Liza nieuwsgierig.
Ik schud mijn hoofd en loop door de gang naar de uitgang. Liza volgt me.
We stappen in haar auto en ik blijf naar buiten staren. Niet te geloven dat hij me heeft gevonden, ongelooflijk dat dit waar is, maar is dit alleen de fantasie van die man of heeft hij ergens gelijk?
Liza ziet dat iets mij dwars zit en laat mij even bedaren. Wanneer we thuis aankomen zie ik het bericht van mijn ma.
'Sorry, schat. Moet overwerken. Ik zie je ‘s morgens, goed? '
'Ja, ma. Geen probleem. Zorg wel dat je iets van slaap krijgt...', stuur ik terug.
Ik kijk naar Liza en ze knikt. 'Je ma zal het druk hebben met dat verkeersongeval van vanmiddag.'
Ik open de deur en loop naar binnen. Grijp een fles water en een zak chips en verstop me in mijn kamer. Liza gooit haar tas op de grond en staart mijn kamer in. Van de vampierposters tot de heksenketel die ik als kwastenstandaard gebruik.
Liza gaat op het bed zitten en kijkt naar mij. 'Volgens mij had de meester wel een oogje op je.' zegt ze plagend.
'Was bijna bang dat je niet meer uit het klaslokaal zou komen', voegt ze eraan toe.
'Ach kom op... je ziet spoken', zeg ik.
'Hm... Hij glimlacht naar jou, maar wij krijgen een koele blik', zegt Liza.
'Beter dat we niet meer naar dat vak gaan', stel ik voor.
Liza ziet mijn zorgen in mijn ogen en zucht.
'Jammer dat je cijfer ervan af hangt, Sky. Anders konden we dat inderdaad doen. '
'Wat was dat eigenlijk met dat Roemeens vandaag Liza.. Ik wist ni…'.
Lisa's ogen kleuren een lichter groen en ik val weg.
Comments
- 11 okt
1- 8 okt
1- 8 okt
1- 7 okt
1- 7 okt
1