Hoofdstuk 1- 15
H1 H6 H11
Hoofdstuk 16: bitterzoet
Een hoek van de kamer blijft in duisternis gehuld.
Claes start een oude projector en een zwart-wit film begint te spelen op de witte muur. Het trekt onze aandacht terwijl Claes verdwijnt in de duistere hoek.
Minuten tikken voorbij en we leren over verschillende Griekse mythes. Onze aandacht blijft als magie bij de documentaire. Geboeid, onmogelijk om weg te kijken.
Een windvlaag schiet langs mij heen en ik voel een ijskoude hand op mijn schouder. Lange scherpe nagels vloeien langs mijn nek en het zorgt voor een aangenaam gevoel. De vlinders, ze fladderen.
'Bun... Class dismissed' (Goed... De les is afgelopen) zegt Claes een seconde voordat de bel gaat.
De studenten staan op en lopen in formatie het lokaal uit. Ik probeer op te staan, maar het is onmogelijk.
De deur valt dicht en Claes knielt voor mij neer. 'Ontsnappen heeft geen zin meer net zo min als je verstoppen.' fluistert hij.
De deur valt dicht en Claes knielt voor mij neer.'Ontsnappen heeft geen zin meer net zo min als je verstoppen.' fluistert hij. verstoppen.' fluistert hij.
'Waarom ik?' vraag ik voorzichtig.
'Je zal het je op een dag herinneren, Sky, maar tot die tijd...,' zegt Claes dreigend.
'Luna... Waarom..' zeg ik boos.
'Omdat ze alle moeite die we hebben gedaan, wilde verlichten op een avond. Je vergrendelen in pijn en verdriet tot je geen uitweg meer ziet...'
Ik zucht.
'Mark heeft me verteld dat je dingen, enkele flarden, van je vorige leven je kan herinneren... wat opmerkelijk is.'
'Hoe bedoel je? ' antwoord ik.
'Elk gebouw, wezen, en herinnering laten schimmen na op je geheugen. Vertel mij, hoe voelde je je in het kasteel?' vraagt Claes.
Hij rust zijn hand op mijn knie en wrijft met zijn vinger erover alsof hij me wil kalmeren.
Mijn hartslag slaat over en ik kijk even weg.
'Ik voelde... Het voelde bitterzoet. Als een herinnering met een wrange nasmaak.' zeg ik en ik ben verbaasd dat ik zo eerlijk tegen hem ben. Alsof... alsof ik met een geliefde praat.
Claes zucht en knikt.
'Ik wil dat je even luistert. En wat je hierna ook doet, ik wil dat je dit onthoud.' zegt hij.
Ik knik en kijk hem diep in zijn ogen aan.
'Ooit... vele eeuwen geleden was dat kasteel jouw thuis,' legt hij uit.
Ik frons.
'Hoe? 'Zeg ik en een kleine glimlach verschijnt op Claes gezicht.
'De stad, het kasteel en de grond eromheen helemaal tot de horizon is van ons. Dat regeerde wij samen zij aan zij,' zegt Claes.
Ik staar hem in ongeloof aan.
'Vertrouw je me? ' vraagt hij.
'Heb ik een keuze?' vraag ik terug.
Hij glimlacht en knikt. 'Bang voor mij hoef jij niet te zijn, draga mea...'
'Maar Rex... Bella... dat was geen toeval. Dat was jij!' zeg ik.
Claes lacht. 'femeie desteapta,' (slimme vrouw) zegt hij.
Hij haalt zijn schouders op en knipoogt naar me. 'Stomme mensen. Praten altijd wanneer ze stil moeten zijn.'
Ik glimlach terug naar hem.
Met zijn nagel prikt hij een gat in zijn vinger.
Een drang verhit mijn lichaam op een ondragelijke manier, een pijnlijke scheut doet mijn mond samen krimpen en ik sis.
'Ontwenningsverschijnselen...,' fluistert hij.
'Hier...drink en zie het voor jezelf,' zegt hij mysterieus.
Comments
- 11 okt
1- 6 okt
1- 4 okt
1- 4 okt
1- 4 okt
1