De donkerkleurige nacht verschuift langzaam naar een diep scharlakenrood. Een uil vliegt over en landt op een van de grafstenen dichtbij.
Het zijn grote gele ogen die me inspecteren. Een dikke mist stroomt door de poorten het kerkhof binnen. Een griezelig gevoel bekruipt me.
Voetstappen komen dichterbij, maar ik zie niemand. Mijn hartslag klopt in mijn keel.
'Hallo?' zeg ik twijfelend.
Stilte. Een koude rilling loopt over mijn rug, ik slik hard en sta op, dwalend door de mist de kapel in.
'Iemand hier?' vraag ik. Een zachte stem antwoordt mij. Twee rode ogen lichten op vanuit de duisternis, ik blijf verstijfd stilstaan.
'Hier rusten geesten. Maar jij, waarom ben je hierheen gekomen en dan nog uitgerekend op deze nacht?' zegt een diepe mysterieuze stem.
'Ik... de stenen... mijn excuses. Ik moet gaan.' stamel ik.
Een sinistere lach vult de lucht, echoot tegen de muur totdat het in mijn hoofd resoneert.
Mijn hartslag neemt het geluid over en mijn spieren worden losser. Ik val flauw.
Vuur knettert in de open haard en het licht de kamer op in een rustgevende sfeer. Ik ga langzaam rechtop zitten en kijk om me heen. Een houten decor met veel boekenplanken, een hemelbed en een open raam.
'Wat is er gebeurd...,' fluister ik tegen mezelf terwijl ik op mijn hoofd wrijf van de pijn. Ik krab in mijn nek en kreun van de pijn.
Ik frons en kijk naar mijn hand. Ik zie bloed, zo rood als wijn.
'Wat... ' fluister ik verbaasd. Ik kruip uit het bed en loop rond in de kamer. De houten planken kraken onder mijn voeten, de vlammen van het vuur groeien en een mysterieus gezang maakt mij duizelig.
Hoor ik daar voetstappen lopen door de gang? Ik verstop me achter een houten kist. wanneer de deur met een krakend geluid open gaat.
Het gezang wordt luider, ik hou mijn adem in en spiek van achter de kist.
Een vrouw met een lang wit gewaad en pikzwarte lange haren stapt langzaam de kamer in. Ze kijkt naar het bed en haalt haar wenkbrauw op.
Een vrouw met een lang wit gewaad en pikzwarte lange haren stapt langzaam de kamer in.Ze kijkt naar het bed en haalt haar wenkbrauw op.
'Mevrouw?' vraagt ze terwijl ze de kamer door kijkt.
Ik verberg me achter de kist, de plank onder mijn voet kraakt.
In mijn hoofd vloek ik zachtjes.
'Geen zorgen. Ik kom om je te helpen... Hoe voel je je?' vraagt ze vriendelijk.
Ik hou mijn lippen op elkaar. Een moment van stilte galmt door de kamer.
'Ik ben niet het gevaar in dit kasteel, mevrouw. Mijn naam is Luna... '
Ik spiek over de kist heen. Een vriendelijke glimlach en licht paarse ogen begroet mij.
'Alles is goed, zo lang je je maar goed voelt.'
Ik knik en sta op. Ik sla het stof van mijn knieën en volg Luna door het kasteel heen. Door de vele gangen en poorten naar een grote eetzaal die maar voor een deel verlicht is door kaarslicht.
'Kom binnen en neem plaats. ' zegt de mysterieuze stem. Ik gehoorzaam alsof ik mijn ledematen niet meer onder controle heb.
'Goed... Het voelt goed om je terug welkom te heten... Skylett.'
Comments
- 9 aug
0- 7 aug
0- 15 juli
0- 13 juli
0- 13 juli
0