Artikel.nl




Editorial Approved Badge

Jaloers op mijn goudvis

Soms kan je gewoon snakken naar rust van de vakantie, eindelijk weer in een normaal ritme, normaal eetpatroon.

Geschreven door Dana Martens
Gepubliceerd op: 24 aug 2021
7
28
7
Afbeelding van Jazella via Pixabay
Afbeelding van Jazella via Pixabay
Met deze hitte loop ik kletsnat door het huis, of het nou zweet is van de warmte of dat het door mijn snotneus komt, weet ik niet, maar één ding is zeker, ik heb het helemaal gehad.
Vakantie.
Leuk hoor.
Alle dagen patat, pizza, poffertjes of liflafjes eten komt me mijn neus uit. Noem het ouderwets of een afwijking, maar ik snak naar een normale maaltijd, normaal ritme, dochter weer naar school, man weer gewoon aan het werk, kortom, geen vrijheid blijheid meer, maar ordinaire arbeid. Gister was het zo erg, dat ik zelfs jaloers werd op mijn goudvis, die wel zijn gebruikelijke voer krijgt en tenminste duidelijk heeft waar hij nat van wordt.

'Mam, mag ik een waterijsje?' vraagt dochterlief.
Ik val bijna van mijn à propos, ze wil nooit ijs, die lieverd. Helemaal niet wanneer het zo warm is, dan smelt het nog voor ze het op kan eten. Zuchtend loop ik naar de ijskast en haal er een raketje uit en geef het haar. Ze gaat er gelijk mee naar buiten, maar even later komt ze met een druipend stokje binnen. Waar ik al bang voor was gebeurt gelijk. De hele vloer komt onder de kleverige druppels.
'Mam, ik kan niet zo snel likken, sorry hoor, maar het is ook zo'n grote...'
Gelukkig heb ik speciaal voor dit verhaal een plavuizenvloer aan laten leggen in mijn huis en is mijn man niet zo'n luilak dat hij mij altijd voor de nare klusjes op laat draaien.
'Kom je even swifferen?' roep ik.
Daar komt hij al aan. Hijgend en puffend van de hitte rits hij zijn broek open en zwaait hij met wel een hele bijzondere mop in het rond. Met open mond staar ik hem aan, schud meewarig mijn hoofd: 'Waarom haal je nou altijd die twee woorden door elkaar, ik vroeg je niet om te swaffelen maar om te swifferen, het geeft toch geen kijk zo midden op de dag met je zaakje te showen?'
Nijdig propt hij zijn geval weer terug en gromt dat ik de ware schoonheid ervan niet in kan zien. O jee, hij is aangetast in zijn eer, het is een schat van een vent, maar die ijdelheid van hem, daar wen ik nooit aan.
7
Geschreven door Dana Martens
Gepubliceerd op: 24 aug 2021
7
28
7

Comments

  • 29 sep
  • 0
proest ik lig weer heerlijk in een deuk hier!!
  • 29 sep
0
  • 28 aug
  • 0
Haha weer heerlijk geschreven.
  • 28 aug
0
  • 25 aug
  • 0
Ik zie het swifferen... euh... al voor me.
  • 25 aug
0
  • 25 aug
  • 0
Hmm, geef mij toch het ijsje maar... een raketje was het toch?
  • 25 aug
0
  • 25 aug
  • 1
Grappig en dus nog eens gelachen. Bedankt Dana!
  • 25 aug
1
Laad meer

Recente en relevant artikelen