Zij aan zij liepen Yuki en Rolf over de bosweg. De dieren van Woudheuvel vormden een soort erehaag. Ze waren er allemaal. Rocky de rat zat wat verscholen onder een grote varen en niet ver van hem zat Vads de pad zijn wangen bol te blazen op een boomstronk. Op die manier was het voor hem gemakkelijker om de optocht te zien.
Rolf zag ook de familie Bever met Opa Raspje die vooraan stond, maar ook Knaag en Zaag en een rits familieleden waren present. Heel fier stond het koppel herten Hoya en Chip wat verder langs de bosweg met aan hun voeten hun kleintjes Moki en Hopi. Dakota de vos kon amper stilstaan van opgewondenheid en liep van links naar rechts over de weg. Dat vond Rolf minder leuk, maar vanwege de plechtige bedoening gromde hij maar niet.
Yuki kende de dieren nog niet persoonlijk, maar Rolf had haar alle namen opgenoemd van hen die aanwezig zouden zijn op hun inzegening. Ze zag het manke konijn Sikja en de hazen Lepi, Lepa en Lepo en moest zich toch wel forceren om haar jachtinstinct niet te laten spreken. Rolf had haar gewaarschuwd dat dit voor haar verboden terrein was en ze zou zich hieraan houden. Bij de kleine drieling van de hazen bemerkte ze ook twee oudere exemplaren. Dat kon niet anders dan Moeder Rabita en Vader Liever Lepus zijn. Haar scherpe ogen zagen tussen de bladeren eerst het zilverspoor en dan de slak Astrea die daarvoor verantwoordelijk was. Heel wat moeilijker en nog beter verscholen was het schild van Nestor de schildpad die nieuwsgierig zijn nek uit rekte om toch ook iets te zien van het bruidspaar.
Boven hun hoofden vloog de vliegende brigade van Falco, maar ook spreeuwen, kraaien en eksters met Klepto op kop. Alle vogels waren gemobiliseerd, niet om met keien en eikels te gooien, maar ze strooiden kleine bloemblaadjes op de weg voor Yuki en Rolf. Het was alsof het bloemen sneeuwde.
Na een tijdje kwamen ze aan Donkerplas en zagen ze de delegatie Hoge Priesters in de bomen zitten. Op de mooiste en dikste tak zat Pletter en zijn staart zag er vandaag echt feestelijk uit. Kraker hopte ergens van tak naar tak, want die kon niet echt zijn aandacht lang bij één ding houden, of het zou bij zijn edele steentjes moeten zijn, die hij nooit lang alleen liet. Plots floepten de hoofden van Kroes en Schub, de karpers, boven water om toch ook wat meer op te vangen van wat er met het nieuwe koppel zou gebeuren. Schelle Pee de riviermossel had zich vastgehouden aan een van de vinnen van Schub. ‘Karperpoolen’ heette het in zijn watertaal.
Meester Boehoe die op de grote steen stond die voor Donkerplas lag, verwelkomde hen. “We zijn blij, in de naam van onze Heilige Eikelpluim, dit nieuwe koppel, met Woudheuvel en zijn bewoners als getuigen, in te zegenen. Ikzelf als vertegenwoordiger van Woudheuvel en Donkerplas geef mijn goedkeuring voor moeder Aarde. Onze Hoge Priester, Pletter, zal deze verbintenis zegenen voor alles wat in de Hemelen en Onzichtbaarheid leeft. Wie bezwaren heeft, mag nu en nu alleen spreken.”
Het werd muisstil aan Donkerplas. Zelfs Dakota bleef even stil staan, wat heel moeilijk voor hem was. Rolf keek even rondom hem met een blik die boekdelen sprak. Diegene die bezwaren zou uiten, was nog niet jarig.
“Voor Moeder Aarde en voor elk van zijn bewoners, aanschouw Yuki en Rolf, Rolf en Yuki, geen een minder, geen een meer dan de ander. Wie aan hen kwaad doet, doet kwaad aan Woudheuvel. Het zij gezegd en het zij geweten, ik geef hen hierbij mijn zegen.” Meester Boehoe had de ceremoniële woorden gesproken en draaide nu zijn hoofd ietsje opzij in de richting van Hoge Priester Pletter.
De vertegenwoordiger van de Religieuze Orde nam wat eikelstof en schilfers en strooide dit op de hoofden van de beide dieren. “Voor alles wat we niet kunnen zien en toch geloven, voor de Hemelen en Onzichtbaarheid, voor onze Heilige Eikelpluim, zegen ik dit nieuwe paar Yuki en Rolf, Rolf en Yuki. In zijn naam zullen ze gelijk zijn voor elkaar en voor iedereen in Woudheuvel en Donkerplas.”
De dieren begonnen te applaudisseren, springen, roepen, huilen, fluiten, elk op hun eigen manier. Er was een kleine traktatie van woudvruchten voor zij die het koppel wilden feliciteren, waarvan natuurlijk iedereen gretig gebruik maakte.
“Zo,” zei Meester Boehoe toen hij het koppel alleen had, “nu kunnen jullie wel samen op die gevaarlijke missie om de ingang van de grot van Fnar te vinden. Vind een manier om het beest te verslaan. Bescherm elkaar, wees één in gedachten, maar sterk voor tien.”
©Rudi J.P. Lejaeghere
25/08/21
Comments
- 2 sep
0- 29 aug
0- 28 aug
- Hide replies (1)
1- 28 aug
0- 28 aug
- Hide replies (1)
1- 28 aug
0- 28 aug
- Hide replies (1)
2- 28 aug
0