Kraker had zijn twee vrienden, Vriend wolf en Vriendin hond, door de rots zien verdwijnen. Hij hield terug even zijn hoofdje schuin en besloot dat de rots gewoon doordringbaar was, net zoals water. Water zag er ook als een vlak uit en wanneer je je hand erdoor stak, verdween je hand ook. Geen verrassing voor Kraker die het leven nam zoals het kwam.
Als een raket daalde hij langs de boom af en sprong met kwieke hupjes tot bij de rots. Hij deed even Yuki na en stopte een van zijn pootjes in de rots. “Ha! Oké, juist!” was zijn reactie en hij stapte door de rots.
De gang was redelijk breed en zeker groot genoeg om een draak de laten passeren. Vriend Draak kwam waarschijnlijk langs hier om even zijn vleugels te spreiden in de wijde wereld. Jammer dat hij het niet kon laten om vuur te spuwen. Sommige zaken waren zo nauw verbonden met je eigen zijn, dat je het moeilijk kon laten… sterker dan jezelf. De geur van edele steentjes deed dat met hem. Ze hadden niet alleen hun kleur maar ook een zeker geurspoor dat hem gek maakte als hij het in zijn neusgaten opving.
Hij hoorde ergens voor hem geluiden van trippelende pootjes op de rotsbodem. Rolf en Yuki probeerden stil te zijn, maar zijn gevoelige oren hadden toch iets opgevangen. Kraker keek even rond zich en zag dat de wanden van de rots zwartgeblakerd waren. Het rook er heel erg sterk naar draak en Kraker wist dat ze de goede grot hadden gevonden.
Ondertussen waren Rolf en Yuki goed gevorderd. Hun ogen waren heel gauw gewoon aan de duisternis in de grot. Voorzichtig, proberend niet teveel geluid te maken, slopen ze verder tussen de rotswanden. Ze konden wel niet vermijden dat er af en toe kleine kiezels wegrolden langs de weg die naar beneden helde. Als de weg zo verder zou lopen, zouden ze inderdaad onder Donkerplas komen.
“Ik droom van Fnar,” zei Yuki plots. Rolf bleef direct staan en keek om naar zijn gezellin. Hij schudde even zijn kop als vraag. “Het zijn beelden van de draak toen ze klein was. Wist je dat een draak uit een ei komt, Rolf? Ik zag het in mijn droom. Zijn moeder hielp hem om de schulp van het ei te breken toen hij ter wereld kwam.”
“Hoe kan dat, Yuki. Jij bent toch niet zo oud als Fnar. Je hebt het me nog verteld dat je 36 Luna’s oud bent. Ja, toch?” Rolf begreep er niets meer van en werd een beetje ongerust bij de ontboezeming van Yuki.
“Neen, Rolf, ik ben niet zo oud, ik heb je de waarheid verteld. Het is alsof het herinneringen zijn van iemand anders, van een soortgenoot of een voorouder. Ik weet het niet. Het is vooral die tweede droom die regelmatig terugkomt, die ik vrees.”
“Tweede droom, is er nog een andere nachtmerrie met die draak die je ongerust maakt?” Rolf had zich erbij neergezet. Hij wou nu toch het hele verhaal horen. Misschien kon hij haar helpen.
“Het is een gevecht, mijn voorouder die met de Draak strijdt. Ze is… ik ben snel maar de Draak is krachtig en sluw. Toch schijnt het dat ik op een bepaald moment de oplossing weet, maar…”
Ze stopte even met haar verhaal en slikte. “Ik schiet gewoon altijd wakker vooraleer ik zie of beleef hoe het juist eindigt. Ik vrees ergens dat mijn voorouder het onderspit zal moeten delven en ik wil het eigenlijk niet zien dat ze opgegeten wordt of erger, maar toch… ergens is er iets in mij die het wel wil weten.”
“Vreemd, heel vreemd.” Het was het enigste dat Rolf als commentaar had. Hij legde even zijn hoofd tegen de hals van Yuki om haar te troosten en als teken dat hij haar gezel was en haar nooit alleen zou laten. Op dat moment voelden ze beiden een trilling door de grot gaan. Ze keken elkaar met grote ogen aan en voelden het niet alleen aan de plotselinge warmere temperatuur, ze hoorden het ook. Een lage dreigend gegrom bereikte hun gevoelige oren.
De draak was wakker.
©Rudi J.P. Lejaeghere
26/08/21
Comments
- 2 sep
0- 2 sep
0- 31 aug
- Hide replies (1)
1- 31 aug
0- 31 aug
- Hide replies (1)
1- 31 aug
0- 30 aug
- Hide replies (1)
1- 31 aug
0