De Britse dichter en schrijver Robert Graves (1895-1985) is onder andere de auteur van de geweldige historische romans over de Romeinse keizer Claudius ‘I Claudius‘ (1934) en het vervolg erop ‘Claudius, the God’ (1935). Graves was classicus, hij verzamelde, analyseerde en becommentarieerde ook Griekse mythen, 'The Greek Myths' (1955).
In 1929 schreef hij zijn autobiografie ‘Goodbye to all that’. Als dichter was hij verbonden met de groep eerste wereldoorlog dichters: Graves was soldaat in de loopgravenoorlog geweest, net als de dichters Siegfried Sassoon, Edmund Blunden, Julian Grenfell, Wilfred Owen. Van die oorlogsperiode wilde hij afscheid nemen door het opschrijven van zijn levensverhaal, maar hij leefde, schreef en dichtte nog vele jaren door, en ook in zijn latere gedichten speelt de enorm ingrijpende oorlogsperiode natuurlijk nog wel een rol .
Na zijn dood werd een selectie uitgebracht van zijn gedichten. In het voorwoord van de Penguin editie van Robert Graves’ Selected Poems (edited by Paul O’Prey, 1986) wordt aangehaald wat Graves, tijdens een college over poëzie (van 1961 tot 1966 gaf hij college aan de universiteit van Oxford), zei over wat hij het grootste probleem van de dichter noemde: inspiratie.
Want een écht gedicht komt onverwacht; de dichter heeft daarom de neiging ook te gaan dichten als hij niet in de stemming is, en wat hij ook doet om de juiste stemming op te roepen, in de hand krijgt hij de inspiratie nooit.
En Graves kwam met de volgende vijf aanbevelingen voor het schrijven van poëzie:
- zorg dat je altijd verliefd bent
- maak je nooit druk over geld en roem
- blijf altijd onafhankelijk
- houd je eigen eer hoog
- maak van taal je voortdurend studieobject
Op Youtube vond ik twee interviews met de dichter, uit 1969 en 1975 :
https://www.youtube.com/watch?v=q45-AE5ZK1k
en
