Daar,
Waar ik alle waarden had begraven
Toen ik het leven nog moest leren
En ik van de wolken in het water,
Nog helemaal geen weet had
Daar,
Waar de leegte me nog lief was
Toen je nog verder kon kijken
Dan mijn stem ooit zou kunnen schreeuwen
En het geweld de stilte nog met rust liet
Daar,
Waar de rook een wolk kon worden
En ik niet mezelf meer hoefde te zijn
Eventjes bevrijd van al die lege huizen
Waar de nacht haar eigen licht verzorgde
Daar,
Daar dwaalde eens de herder
Die de zielen naar de zee zag
Ik zie ze zo vaak voorbij gaan
Zij vraagt er nooit iets voor terug
Daar,
Kon je me nog verliezen
Maar altijd in je ogen vinden
Als je dan weer die hagel huilt
Zal ik daar aan de oever staan
Daar,
Zal ik dan naar haar op zoek
Om nooit naar stille steden terug te keren
Zal mijn ziel haar stem doen kennen
Eén voor één achter de dochter van de dood aan
Comments
- 21 juni
0