Ik ging op vrijdag naar mijn ouders in Limburg. Mijn moeder was namelijk net verhuisd naar een super leuk huisje dicht bij het centrum van Valkenburg. Dat weekend was het nog mooi weer en hebben we nog lekker buiten in de tuin kunnen zitten. Toen de week begon, werkte ik vanuit thuis aan de keukentafel met de hond naast me. Het was heel fijn en bovendien voelde dit nieuwe stekkie als een vakantiehuis.
Die maandag begon het wel al hard te regenen en zeiden mijn moeder en ik nog tegen elkaar dat dit zware buien waren. Je denkt voor de rest niet verder erover na, want we wonen immers in Nederland. Het land waar altijd regen valt en waar dijken zijn gebouwd om al dit water tegen te houden. O, en we zaten in Limburg, het hoogste gedeelte van het land. De gedachte dat daar de boel zou overstromen, was totaal niet in mij opgekomen. Dinsdag vielen er wederom zware buien. De stroom viel een paar keer uit, maar uiteindelijk deed alles het weer. Die zware buien gingen eigenlijk door tot en met woensdag. Maar dit keer was het wisselvallig weer. Buien - droog - buien - droog. Mijn moeder was naar haar werk en belde me om te vragen of er water door de straten stroomde. Dit was niet het geval, maar toch kwam ze naar huis aangezien meerdere collega’s van haar naar huis waren gegaan. We hoorden opeens het nieuws dat we zandzakken konden halen bij de gemeente om het huis te barricaderen en zo droog konden houden. Helaas waren die zakken al heel snel weg en bovendien hadden wij niet het idee dat het water bij ons het huis in zou komen.
Ik liep die avond rond een uur of 18:00 naar het centrum om te kijken hoe erg het daar aan toe was. Ik schrok toen ik de Grote Straat vol met water zag staan. Dit is de straat waar alle horecagelegenheden zich bevinden. Alles, maar dan ook alles stond daar onder water. Opeens merkte ik dat het water mijn schoenen aanraakte en wist ik dat het niet meer lang zou duren, voordat het water de straat bij ons in zou stromen. Ik liep terug om mijn moeder en de buren te waarschuwen. Zo’n 20 minuten later stonden we binnen met water tot aan onze enkels. We konden het niet geloven! Het ging zo snel!
Gelukkig konden we bij de bovenburen verblijven, want het nieuwe huis van mijn moeder werd onbewoonbaar. We hebben de nacht doorgebracht met ons tweeën en de hond op de bank. De ochtend erna stond het water in het huis van mijn moeder tot aan onze knieën. We besloten echter om met de spullen die we nog konden redden naar buiten te lopen door het water.
Zo’n 20 minuten later stonden we binnen met water tot aan onze enkels.
Uiteindelijk werden we opgehaald met de auto waarna we naar een plek gebracht werden waar wij konden verblijven en waar mijn moeder nog steeds is. De verwachting is dat ze eind dit jaar weer terug in haar huis kan. Alles moet namelijk worden gerenoveerd.
Ik ben zeer dankbaar voor alle hulp en steun van mensen om ons heen. We moeten natuurlijk niet vergeten wat zich in België en Duitsland heeft gespeeld…
Dit is een kreet van moeder natuur die we hopelijk allemaal serieus nemen.
Comments
- 10 aug
- Hide replies (1)
1- 12 aug
0- 9 aug
1- 9 aug
1- 9 aug
1- 8 aug
1