Natuurlijk, het was voor iedereen even wennen. Hij liet nooit van zich horen, altijd maar wijken voor de “normale”, basic smaken, die je onopvallend overal aan kon toevoegen. Die iedereen altijd normaal vond en door de flauwe prak werden gemengd tot niets zeggend voer. Dat hij in het verleden zich wel eens met zijn prominente kleur zo liet zien en met zijn specifieke smaak liet proeven, viel niet bij iedereen in goede aarde. “Nou, dat ziet er zo raar uit, das niks voor mij.” “Nasi hoort gewoon bruin te zijn, en niet geel”. “Die kan beter worden gebruikt waar hij vandaan komt”. “Hij stinkt een beetje”. Kleine stapjes. Hij snapte wel dat acceptatie niet zo snel en makkelijk ging. Aan de andere kant, wat viel er aan te snappen? Hij was toch net zo goed onderdeel van deze wereld, dat wat de natuur heeft voortgebracht. En kom op, vier jaar! Hoe lang hadden ze hem nog willen verstoppen? Hij zou zo graag de wereld willen vertellen dat hij een verrijking is en geen last of iets vervelends. We hoeven geen beste vrienden te worden, maar behandel me wel gewoon met wat respect, vond hij. Je hoeft me niet weg te stoppen, ergens achter in de kast. Zo van ”als ik je niet zie hoef ik ook niet met je te dealen.” Natuurlijk kwam het nooit uit om hem onder ogen te zien. Geen tijd om zich er in te verdiepen, trek in iets anders, dit gerecht eet je niet op een kinderfeestje en laten we het voor hen niet verpesten...
Zij had hem nu eindelijk in de gaten. Had hem vast gepakt, uitvoerig bekeken, alsof ze hem voor de eerste keer zag. Echt zag. Een beetje aan hem gesnift, met gepaste afstand, bang om te moeten niezen. Maar toch was ze nieuwsgierig geworden . Ze keek naar zijn houdbaarheidsdatum. Hij hoopte dat, naast zijn uiterlijk, leeftijd geen issue was. Maar ze wees hem gelukkig niet direct af, daar leek het op. Ze hield hem nog in haar hand, terwijl ze de ipad opstartte en het safari-icoontje aantikte. Om te typen liet ze hem even los, hij nam plaats op de tafel en kon haar vingers over het toetsenbord op het scherm zien vliegen “r-e-c-e-p-t k-u-r-k-u-m-a”.
Hij voelde een golf van opwinding door zijn glazen potje opkomen.
-Aziatische viscurry-
-Balinese gele rijst-
-Lassie van kokos en kurkuma-
Een feest van herkenning. Van dit euforisch gevoel moest hij nog bekomen, totdat… Nee, wat deed ze nu? Dit kon niet waar zijn… Hij voelde dat hij omhoog werd getild en in een open rekje werd geplaatst. Een prominente plek, waar iedereen hem kon zien. Voorzichtig keek hij naar links en naar rechts. Eindelijk had hij een normale plek, op gelijke hoogte met de rest. Precies tussen de “oregano” en “provencaalse kruiden”.
Comments
- 29 okt
1- 3 okt
1- 31 juli
- Hide replies (1)
1- 29 aug
0- 16 juni
- Hide replies (1)
1- 29 aug
0