Tikt met onverbiddelijke regelmaat weg,
Als vloeiende korrels uit een zandloper,
Als water zo vlug door de vingers
Vlucht het verleden verder van vandaag
Terug in een wazige herinnering,
Reikend met veel te korte armen,
De beelden ontzien in de spiegel,
Een vinger voelen aarzelen
In de sporen van een nieuwe rimpel,
In het kraken van verbindingen
De gezwindheid missen,
Het is de winter aan de deur,
Het klinkt kil als de tingeltangel
Waarvan het geluid in de tanden
Zinderen gaat, waarvan de koude
Onherroepelijk in de kleren kruipt,
Toch voelt het alsof het gisteren
Nog maar pas lente was geworden.
©Rudi J.P. Lejaeghere
11/11/21
Comments
- 6 dec
0- 17 nov
0- 16 nov
0- 15 nov
0- 15 nov
0