*Wat ik schrijf heeft niets te maken met medische bevindingen. Ik ben slechts een ervaringsdeskundige.
Nog even ADHD in het kort
ADHD is een aandoening die (net als autisme bijvoorbeeld) is opgenomen in de DSM-V lijst van psychiatrische stoornissen. Het is een afkorting voor Attention Deficit Hyperactivity Disorder. De kenmerken zitten al in de naam verborgen: iemand met ADHD is snel afgeleid en is hyperactief in doen en laten.
Echter, de ene ADHD’er is de andere niet. Er zijn 3 soorten ADHD:
- ADHD-I, vroeger ook wel ADD-type genoemd. Hierbij staat een aandachtstekort het meest op de voorgrond. Dit is dus het dromerige type;
- ADHD-H, het overwegend hyperactieve en impulsieve type. Hier staan ernstige en aanhoudende impulsiviteit en hyperactiviteit op de voorgrond. De meeste mensen denken vaak gelijk aan bij het stereotype ADHD’er-tje, ofwel het drukke jongetje in de klas. Als je deze kleuter in een hokje stopt (niet aan te raden overigens), is hij echt het ADHD-H type.
- ADHD-C, het gecombineerde type. Het C-type is dus snel afgeleid én hyperactief.
ADHD en ik
Als ADHD’er val ik in de laatste categorie. Ik ben een dromer en als ik niet mijn dagelijkse dosis beweging krijg, ben ik later in de week flink chagrijnig. Verder praat ik veel met mijn handen, ik loop zowel fysiek als mentaal 10 stappen op de meesten vooruit en ik ben elke dag wel een keer mijn sleutels kwijt.
Als iemand mij onderbreekt tijdens het vertellen van een verhaal, weet ik meteen niet meer waar ik ben gebleven. Dat komt vooral doordat mijn verhalen uit 600 zijsporen bestaan. Tijdens het schrijven heb ik daar dan weer geen last van. Dan zit ik zo in mijn hyperfocus. In deze bubbel kijk ik niet eens op of om als er naast mij spontaan een Tsjernobyl II uitbreekt. Behalve als mijn maag rommelt van de honger; dan wordt het toch echt tijd voor een kleine pauze.
Is ADHD een ziekte?
Ongeveer 2,5 procent van de bevolking heeft ADHD. Op de 100 mensen zijn dat slechts 2 à 3 personen. Dat maakt mij een minderheid die bovengemiddeld last heeft van verschillende klachten. Om eerlijk te zijn is het leven met ADHD ook niet altijd even makkelijk. Natuurlijk word ik wel eens moe van mezelf als ik weer eens iets vergeet of kwijtraak. Ik heb bij vorige werkgevers ook wel de scheve gezichten gemerkt als ik weer even moest opstaan en een loopje maken. ‘Daar gaat ze weer…’, hoorde ik verschillende mensen dan denken.
Ik val dus buiten het gemiddelde door mijn klachten en dat maakt het dat ik een stoornis heb. ADHD is een ziekte. Dat is immers bepaald door allerlei slimme mensen die lang gestudeerd hebben. Het feit dat er medicijnen bestaan voor ADHD, onderschrijft dit statement ook nog eens. Als het geen ziekte is, hoeven er ook geen medicijnen voor ontwikkeld te worden. Toch?
Omgaan met ADHD als volwassene
Ondanks dat ADHD een ernstige aandoening lijkt, heb ik al een tijd geleden besloten om geen medicijnen ervoor te slikken. Ik heb het wel een tijdje geprobeerd. Alleen stompte de ritalin mij af. Door de pillen vergat ik te eten en ik sliep veel slechter. Ik verstond mensen nu ook niet meer als ik buiten mijn focusbubbel zat, want ik leefde als een zombie compleet in mijn eigen wereld. Wel vond ik makkelijk al mijn spullen en het was nu makkelijk om een gesprek te voeren. Maar ik voelde me voor de rest totaal niet meer mijzelf.
Ik moest dus wel op zoek naar een alternatief. Gelukkig heb ik rust gevonden in een aantal zaken en die wil ik als tips aan jou meegeven:
- Eet zoveel mogelijk gezonde voeding. Bewerkte voedingsmiddelen zitten vol met ingrediënten waar jij als druk persoon slecht op reageert. Het zorgt voor nog meer onrust en slechte slaap en dat versterkt je klachten alleen maar.
- Zoek zoveel mogelijk vaste structuur in je dagen. Ik weet dat het moeilijk is, maar schrijf het desnoods voor jezelf op in welke tijdsblokken jij je dag het liefste doorbrengt. Welke taken moet je vandaag doen en hoeveel tijd geef je eraan? Ik was bang dat het de spontaniteit uit mijn leven zou persen, maar ik merk dat ik aan het einde van de dag juist tijd over heb.
- Beweeg! Ga wandelen of lekker fitnessen. Zoek een sport die jij het leukste vindt. Sporten is goed om je fysieke onrust een plekje te geven en ook dat zorgt ervoor dat je beter slaapt.
- Mediteer: als ADHD’er heb je een chaotisch hoofd en dat maakt het soms lastig om al je gedachten een plekje te geven. Door te mediteren bekijk je je gedachten vanaf een afstandje. Je zit dus minder in je hoofd en meer in je lijf. Mediteren doe je niet alleen door in kleermakerszit op een matje te zitten. je kan ook even een kwartiertje op de bank liggen. Heerlijk rustig!
- Acceptatie is key. Laat je niets aanpraten over dat ‘anders zijn’ slecht is. Bovendien ben jij niet je label, je hebt er één. Dit label definieert slechts een deel van jou en zegt niks over jouw persoonlijkheid in zijn totaliteit.
Laat je dus niet leiden door vooroordelen en zie jezelf aan voor wie jij bent. En als je dat wel doet, sta dan stil bij de positieve kanten van ADHD. Je bent vast ook heel vrolijk, creatief, spontaan, grappig, intelligent, gevoelig, snel verwonderd, innemend, vindingrijk, veerkrachtig en empathisch.
Just be you & do you!
Comments
- 10 juli
0- 8 juli
0- 26 juni
0- 26 juni
0- 26 juni
0