Bij goed, niks aan de hand. Bij redelijk of slecht, dan kun je zelf wel degelijk je humeur ‘managen’, of opkalefateren (vind ik een mooi woord trouwens ‘opkalefateren’). Interessant, zeker in deze tijd waarbij we toch al bijna een jaar met de gevolgen van de ‘Coronacrisis’ te maken hebben. Ons humeur wordt er niet beter op toch? We krijgen zoveel negatief nieuws en prikkels vanuit allerlei hoeken, om somber van te worden. Goed nieuws: ‘Wat je niet bent, kun je worden’ (quote van ‘René Gude’, filosoof en ‘Denker des Vaderlands’). Zie: https://www.kb.nl/humeurmanagement, een zeer inspirerend artikel. Best wel een eyeopener.
Het advies luidt dan ook, sluit je af of beperk je van negatief of teveel nieuws. Ga dingen ondernemen waar je blij van wordt, lachen wordt daarbij als helend genoemd, dat weten we natuurlijk allemaal, lachen is gezond. Maar valt er nog wel wat te lachen? Voor velen blijkbaar niet. Het eerder gestelde advies opvolgen is makkelijker gezegd dan gedaan en is voor veel mensen, in welke situatie dan ook, momenteel een moeilijke opgave. Dat zie je overal om je heen. Boosheid, frustratie etc. de wereld is toch wel erg in de war. Naast een gezondheidscrisis, sociale en economische crisis, zitten we wereldwijd ook massaal in mentale crisis
Ikzelf had mentaal ook wel moeite met de hele'toestand'(lees: 'Coronacrisis). Ineens had ik zittend werk, thuis achter mijn laptop, waar ik fysiek niet echt beter van werd, na die duizenden kilometers die ik na 20 jaar bij de ‘KLM’ achter de rug had. Even wennen dus. Ik ben nogal lui van aard, dus mijn goede wil en voornemen om elke dag een wandelingetje te maken, voor de nodige beweging, zeker nu ik net verhuisd was van het drukke Amsterdam naar een mooi dorp in Brabant, (met bijbehorende natuur), klinkt heel fijn. Maar die discipline had ik even niet. Mijn nieuwe online bedrijfje slokte al mijn tijd op en ik hoefde toch niet persé de deur uit, manlief deed de boodschappen wel. Geen zin en energie. Lockdown, avondklok, rotweer ook, dus nee, liever ff niet. Sporten? Haha, ja hoor, thuis in de huiskamer zeker, met mijn ‘Aikido’ stokken en zwaarden heen en weer zwaaien, de ‘dojo’ is nog steeds dicht, geen optie. Ik heb echt een stok achter de deur nodig, die wekelijkse twee uurtjes discipline die mij in de ‘dojo’ werd bijgebracht, mis ik wel. Mijn avondprogramma? Veel op social media vertoeven en tegelijkertijd de tv aan, alle nieuwsprogramma’s volgend met een ‘tsunami’ aan ‘bad news’. Macht der gewoonte in ‘Coronatijd’. Niet alleen het Nederlandse nieuws, maar ook later op de avond ‘CNN’. De verkiezingen, de bestorming van het ‘Capitool’, impeachment van ‘Trump’. Niet doen voor je gaat slapen, grote kans dat je in je dromen ‘Rutte’ of ‘Trump’ voorbij ziet flitsen.
En zoals de hele wereld, had ook ik ineens een ander leven, gelukkig geen kinderen in het spel met thuisonderwijs enzo, dat scheelde weer. Irritaties door met z’n tweeën 24 uur op elkaars lip zitten, waren al meer dan genoeg. Dan het hoogtepunt van de week. Het thuisweekend! Voor de ultieme ontspanning en ontlading. Beetje gezellig maken, muziekje op, manlief met een paar pilsjes, ikzelf kon er dan rustig twee flessen ‘Cava’ doorheen jassen op zo’n avond. Langzaam verder de nacht in, verder filosoferend over de ‘toestand op deze planeet’. Op korte termijn werkt dat heel ontspannend, (schenk nog maar even bij), maar de volgende dag (veel te lang doorgegaan) en op de lange termijn, voelde het toch echt niet zo relaxed meer. Mijn (ochtend) humeur werd er niet echt beter op. Ik bleef er te lang in hangen, zeg maar, die ‘Coronasleur’ (bestond dat woord trouwens al?). ‘Coronamoe' wordt het vooral genoemd.
Herkenbaar? Dan wordt het tijd om uit je ‘bubble’ te stappen, als je tenminste die behoefte hebt, even de bezem er doorheen. Niet makkelijk om los te weken van die inmiddels verankerde ‘Corona gewoontes’. Maar na het lezen van bovenstaand artikel, tja, daar zit wat in hoor, voor iedereen toe te passen. Inspirerend en warm aanbevolen. Doe er je voordeel mee.
Tot nader order, ging ik mijn social media gebruik eens flink beperken, kijk nu één keer per dag het nieuws, sla ook wel eens lekker een dagje over. Dat gaat steeds makkelijker, want je krijgt er een hoop rust en ruimte in je hoofd voor terug, en heel cliché wat ik nu ga zeggen, om te genieten van de kleine dingen. Ja, ik hoor je denken, niks kan, niks mag, ‘lockdowhown’. Veel mag en kan er wel, laat je fantasie werken. De lijst is oneindig en lachen is er zeker één van. Hup, geen negatief gezeur meer, schateren zullen we. Op een goed moment betrapte ik mezelf er ineens op dat ik ‘Lachen om homevideo’s’ zat te kijken. “Wat zit jij nou te kijken?”, zegt manlief. Hij komt erbij zitten en al snel zitten we beiden te gieren. Wat een verademing. Moet je al lachen? Hoe meer ik het woord ‘lachen’ opschrijf of teruglees, begin ik te lachen. Zou dat ook aanstekelijk werken? En het dagelijkse wandelingetje, blokje om? Ik moet me er toe zetten, maar ik weet dat het even mijn hoofd leeg maakt, dus doen! Lees een goed boek, doe even een middagdutje, alles is mogelijk. Wij zijn beiden ook muzikant en gelukkig hebben we die creatieve uitlaatklep. Optreden is allang even niet aan de orde (soms online), kunnen we heel nukkig over doen. Maar met de gitaar en onze twee stemmen aan de keukentafel ‘de keukensessies’, wél nog met een wijntje erbij, ik ben er nog steeds niet vies van, maar bewuster, ontstaan er weer mooie zelfgeschreven liedjes geïnspireerd door ‘het leven’. Genoeg materiaal om een volgend album te vullen. We kijken er alweer naar uit om zometeen de studio weer in te duiken.
Dit is maar een klein scala uit mijn inmiddels persoonlijke getrainde ‘humeurmanagement’, maar het werkt wel en het gaat steeds beter. Niet dat ik ineens het licht heb gezien ofzo, maar het is het proberen waard. Doe en denk dingen die je blij maken, hoe klein ook. ‘Vier het leven’ in welke situatie dan ook.
Ik sluit af met een mooi stukje van ‘René Gude’, de pleitbezorger van het ‘depressionisme’, (zie ook: link naar artikel).
René is er van overtuigd dat het altijd beter kan met de wereld. Hij noemt dit een ‘verbeterovertuiging’. Optimisme ziet hij als de bewuste illusie – een waardeoordeel, een projectie – dat de wereld niet door en door slecht is. Een optimist noemt hij een ‘optimeerder’, iemand die vindt dat we alle zeilen bij moeten zetten om te verbeteren wat er te verbeteren valt, zonder enige garantie dat het daadwerkelijk goed komt.
De optimistische visie maakt de mens actiever, maar hij kan er ook een potje van maken. Met een beetje gezond verstand en enige inzet kan je een ‘optimum’ bereiken in je privéleven, in je werk, in je publieke en in je politieke leven. Van het optimum bestaat geen blauwdruk, maar het helpt als je te rade gaat bij de klassieke denkers. Je hoeft immers niet alles zelf te bedenken.
Comments
- 24 juni
0