Een glimlach van oor tot oor
De begeleidster laat mij binnen en vertelt meteen dat mijn zus al met de jas aan wacht. Zodra ze mij ziet komt er een prachtige glimlach op haar gezicht. Zullen we gaan, zegt ze tegen mij. Nou laten we dat maar gauw doen. De andere bewoners en begeleiding wensen ons een fijne dag. Samen lopen we naar de auto. Ik laat haar vooral haar eigen gang gaan zo ver dat mogelijk is. Ze opent de achterdeur van de auto en ik roep van je komt toch wel hier voorin zitten langs mij? Na een tijdje lukt het haar en opnieuw zie ik haar worstelen met de autogordel. Als ze even de andere kant op kijkt gesp ik rap de gordel vast. Ze kijkt mij verwonderd aan en zegt vol trots "zie je wel, gelukt". Wat een zalig gevoel geeft het mij dat ze zo straalt dat het haar toch allemaal zelf lukt. Opeens krijg ik een rilling over mijn rug dat deze momenten als zand uit mijn hand gaan glippen. Wat ontzettend oneerlijk dat ze al zo jong vasculaire dementie heeft. Dan schakel ik gauw deze gedachten uit. De radio gaat aan en vrolijk neuriën we mee op de bekende melodieën uit de jaren '80. Op de snelweg geef ik een dot gas en ze schatert het uit van plezier. Vasthouden deze momentjes!
Afbeelding door Sachin Prabhashan via Unsplash
Op vakantie
We nemen de afslag en toeren door pittoreske dorpjes. De zon schijnt volop. Zullen we net doen alsof we op vakantie zijn en een terrasje nemen? Ik zie dat ze acuut belandt in deze vakantie sfeer. Tevreden en met een big smile nemen we plaats op een mooi plekje. Vlug bekijk ik de menukaart want zelfstandig eten kan mijn zus niet meer. Gelukkig stemt ze meteen in als ik een pannenkoek voorstel. De serveerster brengt ons eerst bosbessensap. Spontaan krijgen we de slappe lach. Kijk een glaasje rode wijn! Ze kijkt me aan met een blik van dit is foute boel. Laten we deze uitstapjes nog vaak maken stel ik voor. In gedachten weet ik dat ze verder achteruit zal gaan. Snel verstop ik het verdriet dat op de loer ligt.
Foto: Hilda Eeuwes
Tour d'Amour
Op de terugreis zijn we helemaal in vakantiestemming. De radio hard aan, de zon schijnt en weer gas geven op de snelweg. We zien er heel tevreden en ontspannen uit.
Bij afdeling het Zonnetje vertellen we over onze vakantiedag en ik blijf nog even koffie drinken bij de bewoners en begeleiding. Met mijn zus heb ik plots geen een op een contact meer. Het voelt raar. Ze is weer helemaal in zichzelf gekeerd.
Op weg naar huis komt gelukkig het gevoel van een mooie dag terug. Ik voel mij trots dat ik dit haar kon geven en eigenlijk nog trotser dat zij mij de hele middag haar lach, glimlach, schaterlach, gierende lach tig keren gaf. Zo dankbaar. Het was een tour d' amour, zussenliefde eerste klas.
Comments
- 16 feb
0- 20 juli
- Hide replies (1)
1- 20 juli
0- 20 juli
- Hide replies (1)
1- 20 juli
0- 20 juli
- Hide replies (1)
1- 20 juli
0- 20 juli
- Hide replies (1)
1- 20 juli
0