Dat merg je vanzelf.
Je ruggenmerg. Een delicaat stukje lichaam dat niet zonder reden goed beschermd ligt in een botstructuur die ingenieus in elkaar is gezet.
Je ruggenmerg is dat deel van je lichaam dat ervoor zorgt dat de zenuwen netjes in bundels verspreid worden over je lichaam. Je ledematen worden voorzien van de juiste aansturing en alle informatie die daarvandaan terugloopt, wordt ook netjes doorgegeven aan je brein die dan de opdracht heeft om uit die brei aan informatie weer de juiste gegevens te filteren.
Na dat filteren wordt alle informatie weer op de juiste plek opgeslagen en zo kun je uiteindelijk weer een touw vastknopen aan wat er in je lichaam gebeurt. Breien zou je het kunnen noemen. Wie weet, misschien is daar door de jaren heen, na vele malen uitspreken wel het woord brein uit ontstaan.
Maar, wanneer dat ruggenmerg om wat voor reden dan ook toch beschadigd raakt, dat hebben wij als mens zijnde een enorm probleem. Hoe kun je breien wanneer je geen draad meer hebt? Van het insteken doorhalen en af laten glijden is alleen het doorhalen overgebleven. Doorhalen dan van alles wat je voorheen kon met dat deel van het lichaam dat werd voorzien van bedrading onder die wervel die is aangedaan.
Onderzoekers hebben inmiddels een dier gevonden dat simpelweg het ruggenmerg, dat bij hem (of haar, dat kon ik niet goed zien) beschadigd is, vervangt.
Daar zou dus de sleutel kunnen liggen voor genezing van de dwarslaesie. Niet meer lam!
Het diertje zelf is overigens wel lam, Lamprei in dit geval. Wanneer je de afbeelding bekijkt, lijkt het zelfs wel op een prei. Maar lam is deze in ieder geval niet. Hij zou zo weggelopen kunnen zijn uit een enge fantasy, horror of science fiction film. Het kan bijten zonder kaken. Kortom, onze angst voor dit wezentje is behoorlijk.
Maar onderzoekers zouden geen onderzoekers zijn wanneer ze niet iets opzienbarends zouden hebben ontdekt aan dit dier. En, in dit geval is het opzienbarende in het verhaal, dat de genen die zorgen voor deze eigenschap, ook in ons eigen setje aan genen te vinden is.
Het irritante in het verhaal is, dat het niet één gen is, maar een complete set die gezamenlijk zorg draagt voor dit proces. De aansturing, het inschakelen van de juiste genen, op het juiste moment, dat is dus een heel stukje lastiger.
De vraag is dus hoe we ervoor zorgen dat we dit setje aan genen, dat we blijkbaar al bezitten in kunnen zetten.
“willen diegenen opstaan die zorg dragen voor dit herstel?”
Het antwoord laat nog heel even op zich wachten, het artikel waar ik dit stuk op heb gebaseerd:
https://www.scienceabc.com/eyeopeners/how-lampreys-might-help-heal-paralyzed-spinal-cords.html
Comments
- 4 sep
0- 23 aug
1- 18 aug
1- 18 aug
1- 17 aug
1