Geestesleven.
Peter heeft er over gehoord, maar nooit eerder had hij het gezien. Natuurlijk moest het hem niet verbazen, zijn eigen situatie was nu ook niet bepaald gebruikelijk, maar hoe kon dit?
Kreeg je leven en een deel lichaam vanuit de adem die je binnenkreeg, van de ziel die zojuist is heengegaan? Was dit mogelijk?
Hadden ze zelf bij toeval de lucht ingeademd die voorhanden was? En daarmee ook het lichaam behouden van de mens die ze ooit waren?
Was hij eigenlijk wel nog wie hij ooit was? Het begon Peter te duizelen.
In de tussentijd waren ook de anderen naar beneden gekomen. Zelfs Fransisca had, ondanks de zware bevalling die ze net had doorstaan, de route weten af te leggen.
Boosheid kwam in haar naar boven, boosheid en geluk, beide tegelijk. Het kindje dat ze zojuist het leven had geschonken maar daarna zo levenloos had geleken, het was er, springlevend! Maar niet zoals het in haar armen had gelegen. Een forse staartvin spartelde in het water. Kieuwen pompten op zoek naar zuurstof.
Hoe heeft dit kunnen gebeuren. De piraten moesten de schuld krijgen, zij waren het die, met hun verloren zielen toch bij hen een kind verwekten. Wat moest er worden van dit hulpeloze wezen? Welke toekomst zou het hebben?
Het hulpeloze wezentje intussen, spartelde flink en maakte zich los uit de armen van Peter die verdwaasd keek naar zijn publiek en daarna naar het wegzwemmende kind, misschien wel het zijne.
De andere piraten kwamen nu in actie, ‘laat het niet ontsnappen’ alle negentien doken het water in, het water dat begon te kolken een fikse golf overspoelde de plaats waar de andere dames stonden. Ook Peter wist niet beter dan er achter aan te gaan.
Geen van allen had geluk, het kind was weg, beter in zwemmen dan ze konden vermoeden. Had het ook de kracht van het dier meegekregen?
Wanhoop maakte zich van de piraten meester, hoe konden ze terugkeren na wat er zojuist gebeurd was, wat zou er worden van de andere baby’s wanneer ze niet hetzelfde konden doen?
Het was moeilijk, maar ze keerden terug. Langzaam, op hun hoede, meer nog, toen ze onder de waterspiegel het lichaam zagen van een vrouw, staand in het water, alleen haar hoofd kwam erboven uit. Ze stond met haar rug naar hen toe. Pas toen de golven verschenen draaide ze zich om.
Ogen die vuur spuwden en armen die…
Voorgaande delen:
https://artikel.nl/port-royal-deel--2389
https://artikel.nl/port-royal-deel--2485
Comments
- 2 sep
0- 2 sep
0- 2 sep
0- 1 sep
1- 1 sep
1