Een tijdje geleden heb ik met een aantal vrouwen een hele avond over en weer zitten chatten over een hot topic, wat speelt tijdens de overgang. Wat een verdriet en wanhoop komt er dan door, zeg. Weer heb ik kunnen ervaren wat een schrijnend onderwerp ‘pijn bij het vrijen’ is en hoe enorm groot het taboe hierop is. Ik zou Nance (of Adriana) niet zijn als ik daar niet met een open mind inspring en mij daar vervolgens in vastbijt.
Een natuurlijke, maar vervelende bijkomstigheid van de overgang is vaginale atrofie.
Dit ontstaat door de verminderde aanmaak van oestrogeen en bijna iedere vrouw krijgt hier mee te maken. De ene vrouw heeft er meer last van (bijvoorbeeld door een abrupte en versnelde overgang door een operatie of chemo kuren) dan andere vrouwen, die er geleidelijk mee te maken krijgen wanneer zij door de jaren heen steeds verder in de overgang ‘glijden.’ Wat is atrofie nu precies? Eenvoudig gezegd worden de spieren, daar beneden, slapper waardoor de boel een soort van ‘inzakt en verschrompeld.’ Oh-my-gosh!
Door de verminderde aanmaak van oestrogeen worden de vaginawand en de slijmvliezen stugger, dunner en de elasticiteit verdwijnt. Een pijnlijk en droog aanvoelend flamoesje kunnen het gevolg zijn. Verder kunnen er ook nog klachten zoals een branderig gevoel, jeuk, verminderde afscheiding, schraalheid en zelfs wondjes en bloedingen door ontstaan. Dit alles veroorzaakt, buiten het vervelende gevoel wat er de hele dag door aanwezig kan zijn, ook de veel voorkomende pijnlijke seks en al zijn bijkomende problemen. Pijn en seks zijn een slechte combi, tenminste bij mij wel, want ik ben niet zo vijftig tinterig en door de pijnlijke toestanden vergaat je alle lust om eens lekker een potje te rampetampen. Zo kom je in een vicieuze cirkel. Je hebt seks, het doet pijn en je verkrampt waardoor het alleen maar pijnlijker wordt. Op een gegeven moment associeer je seks alleen nog maar met pijn. Je mind neemt het over van je lijf en de zin verdwijnt, wat een heel logisch gevolg is. Hierdoor kunnen er, wanneer vrouwen er niet over durven te praten en er daardoor niets mee doen, behoorlijke (relatie)problemen uit ontstaan.
Hebben vrouwen dan ein-de-lijk de moed gevonden om ermee naar de huisarts te gaan, worden ze verstrooid bekeken, gevraagd of hun relatie wel snor zit en wordt er vervolgens als eerste met hormoonsuppletie gegooid. Want jemig, hoe reageer je als arts wanneer je vraagt ‘wat kan ik voor u doen, mevrouw?’ en je verwacht van alles (in de vorm van nek of schouderklachten, een griepje of iets dergelijks) maar nou even net niet dat ene antwoord.
‘Nou dokter, ik heb zo’n zeer flamoesje, niet normaal meer.’ Oeps, die had de arts niet aan zien komen. Na een ongemakkelijk kuchje vanaf de andere kant van het bureau blijf je de arts verwachtingsvol aankijken. Maar goed, na de bekende cliché vragen ‘over stress en relaties’ het bevestigende knikje van jou kant, zit je nog steeds verwachtingsvol op het verlossende antwoord te wachten. Het enige alternatief die de arts je biedt zijn, je voelt ‘m al zeker, hormonale vaginale zetpillen of andere hormoonsuppletie. Maar ja, als je dat nu eens niet wilt of niet mag wegens gezondheidsredenen? Tja, nu weet de arts niet goed meer wat hij/zij verder nog voor je kan betekenen. Dit hadden veel vrouwen eigenlijk wel aan zien komen en geërgerd vragen ze zich af waarom ze het überhaupt geprobeerd hebben. Veel vrouwen verlaten het spreekuur dan ook met een onbegrepen en zwaar gefrustreerd gevoel.
Ik ben voor de dames eens gaan zoeken naar een hormoonvrij alternatief en ik heb het gevonden.
Het zijn vaginale ovules (zetpillen), te koop bij de apotheek, drogist of website en werken als een tiet. Ik weet niet of ik hier iets aan mag bevelen, maar…who gives a shit…alles voor de droge punani’s! Ik zou Nance niet zijn, als ik het dan ook niet eerst zelf uitprobeer. Ik wil tenslotte wel weten waar ik over praat voordat ik met oplossingen kom of mijn enthousiasme deel met andere vrouwen.
Premeno duo, herstelt het weefsel en is bijna even effectief als een behandeling met hormonen en is met stip mijn nummer 1. Het bevat Hyaluronzuur, wat van nature in de vagina voorkomt en helaas dus ook verdwijnt naarmate je oestrogeengehalte afneemt. Hyaluronzuur is hét component voor de stevigheid en elasticiteit van het vaginale bindweefsel. Dit zorgde er voor de overgang voor dat alles soepel bleef.
Cydonia, heeft een vaginale verzorgingslijn die bestaat uit drie verschillende ovules, met als basis etherische oliën. Vaginor Plus op basis van Tea Tree olie en werkt stimulerend op het afweersysteem van de vagina, Ravensara een combinatie van etherische oliën van verschillende planten, met als hoofdbestandsdeel Ravensara en de Vijf Plantenextracten, voor de verzorging van de vagina en qua bestanddelen zegt de naam alles al. De ovules herstellen de vochtbalans, de flora, het brandende en/of schrijnende gevoel, eventuele wondjes en schraalheid. Het helpt zelfs preventief tegen schimmel en urineweginfecties, die ook veelvuldig voorkomen tijdens de overgang.
Hoe werkt het?
De eerste 10 dagen zet je iedere avond voor het slapen gaan een pil. Wanneer je de pil gezet hebt zou ik wel gelijk gaan liggen want, het smelt echt snel weg. Een inlegkruisje is ook een aanrader, want qua vochtafgifte is het echt over the top, beetje druipgrot kaliber.
Maar, de volgende ochtend lekker douchen en alles is weer oké!
Na die 10 dagen kun je het preventief onderhouden door om de 3 dagen een pil te zetten.
Dus wil/mag je geen hormonen, heb je pijn bij het vrijen, voelt je flamoesje pijnlijk en droog aan, schroom niet en tob niet door! Probeer gewoon de ovules, want het helpt.
Comments
- 7 aug
1- 3 aug
- Hide replies (1)
1- 4 aug
0- 3 aug
- Hide replies (1)
1- 3 aug
0- 3 aug
- Hide replies (1)
1- 3 aug
0- 3 aug
- Hide replies (1)
1- 3 aug
0