Ik had meestal geen schrik om een mondeling examen af te leggen. Als je maar genoeg kon lullen over het onderwerp of toch over zaken die ermee hadden te maken, kreeg je gauw een positief cijfer. De meeste professoren lieten zich daar wel door in de luren leggen en al was het dan meestal wel met de hakken over de sloot, voor mij was voldoende… voldoende.
Schriftelijk examen daarentegen was voor mij een nachtmerrie. Je kunde op papier zetten was zo definitief en niet vervormbaar, dat de gedachte alleen al mij het zweet deed uitbreken. Lullen op papier stond gelijk aan nullen… en je kreeg geen punten om het leuke rijm.
Het was dus weer zover. De professor van het van Geschiedenis keek op zijn horloge en dan in het rond naar zijn discipelen.
“Spieken betekend een nul. Elkaar helpen of praten met elkaar is een nul. Een gewaarschuwd persoon weet waar hij zich moet aan houden. Succes!”
Voor mij klonk het uit zijn mond meer als ‘mes’ dan succes en dan eentje dat mijn hersenen aan het versnijden was. Ik zag dat de examenvragen rondgedeeld werden aan mijn collega’s en naarmate hij dichterbij kwam, kreeg ik het vreemd warm en begon de kraag van mijn hemd zo te spannen dat ik moeilijk kon ademen.
Toen lag het blad voor mij met de bewuste vragen en een apart blad voor de antwoorden te noteren. Het was zo wit en maagdelijk als mijn gedachten over het onderwerp waar ik over moest schrijven. Geschiedenis was voor mij altijd een marteling geweest. Datums en namen van vorsten en vorstinnen bleven gewoon niet in mijn hoofd hangen.
Ze gingen de eenrichtingstunnel van het ene oor door naar het andere en zwaaiden gedag. Geen bezwaar van mij op die momenten, maar nu dacht ik toch dat het misschien beter was geweest om in dat andere oor een oordop te proppen. Zodanig bleven die geschiedenisweetjes misschien wat langer plakken in mijn gedachten.
Na de warmte kwam de paniek, de doodsangst dat mijn ‘writer’s block’* nu juist moest toeslaan. Ik dacht aan al de tips dat ik ooit had gelezen in de blogs van Artikel.nl om hiermee komaf te maken, maar niets hielp. Mijn hoofd was even maagdelijk wit als het blad voor mij.
Je kan moeilijk iemand van zijn sokken lullen op papier en de klok tikte ongenadig verder. We hadden twee uur gekregen om onze geschiedkundige kennis ten toon te spreiden, maar het enige wat als een lopend vuurtje door mijn lichaam spreidde was mijn paniek. Ik zag de klok als een vijand die steeds maar verder oprukte en terrein innam. Ik zag geen vluchtweg en wou bijna mijn wit papier nemen en als witte vlag gebruiken voor mijn overgave, toen de professor sprak.
“Nog vijf minuten. Vijf minuten om jullie leven te beteren,” begon het nogal sarcastisch.
“Tijd om jullie laatste gedachten op papier te zetten,” ging hij verder.
Ik wist dat het twee voor twaalf was, letterlijk en figuurlijk want de proef was om tien uur begonnen. Hoe kon dit toch? Ik had alles zó goed ingestudeerd, niettegenstaande mijn natuurlijk afkeer voor geschiedenis. Tranen kwamen opzetten en duwden zich onverzettelijk een weg door mijn traankanalen.
Maar het hielp geen lievemoederen aan, dus onvermijdelijk sloeg de klok twaalf uur. Ik hoorde verwonderd een Big Ben-achtige klank door het klaslokaal galmen. De professor verzamelde de examenpapieren en kwam uiteindelijk bij mij en keek naar het blanco blad dat ik inleverde.
Mijn hoofd kleurde in 50 tinten rood en ik voelde bijna letterlijk de grond onder mij wegzakken. Hij keek nog even naar de hoofding waar ik toch het vak en de naam van de leraar had kunnen invullen.
“Maar Rudi toch, dit is niet het examen van Geschiedenis, maar van Wiskunde. Hoe dom kan je zijn als je nu gewoon het verkeerde vak studeert.”
Ik schrok… wakker!
De klok op mijn digitale agenda zei dat ik nog juist tijd had om mij te wassen, te ontbijten en mij naar het examen van Wiskunde te spoeden. Ik zuchtte gerustgesteld, want dat vak had ik grondig tot een gat in de nacht zitten studeren.
* Artikel over writer’s block op Artikel.nl: https://artikel.nl/wat-te-doen-bij-ee
Las je dit graag, misschien zijn de andere delen in de reeks ‘Als gedachten’ ook iets voor jou:
Comments
- 1 sep
0- 4 juli
- Hide replies (1)
1- 4 juli
0- 4 juli
- Hide replies (1)
1- 4 juli
0- 4 juli
- Hide replies (1)
1- 4 juli
0- 4 juli
- Hide replies (1)
1- 4 juli
0